Thursday, August 6, 2009

ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΘΝΗ

Στα πλαίσια της επιταγής του Συντάγματος της Ελλάδας στην τρέχουσα μορφή του, και συγκεκριμένα στην επιταγή προς κάθε Έλληνα Πολίτη να υπηρετεί τα ατομικά και Ανθρώπινα Δικαιώματα, τις αρχές της Δημοκρατίας και το ίδιο το Σύνταγμα, συντάσσουμε την παρακάτω πολιτική και Ανθρωπιστική Δήλωση – Κατάθεση, έχουσες σώας τας φρένας και δέουσες έγγραφες αποδείξεις για ό,τι παρουσιάζεται παρακάτω συμπεριλαμβανομένων και όλων των ενδείξεων και δηλώσεων πρόθεσης.

Α. Ιστορικό

Από την ενεργοποίηση μου ως Πολίτη της Ελλάδος το 1973 μετά την δολοφονία του πατέρα μου Γεωργίου Α. Γεριτσίδη, στόχος μου υπήρξε η προάσπιση του Κράτους και του Έθνους μας στα πλαίσια και μόνο των ορίων που ορίζουν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα παγκοσμίως και η προάσπιση της Αλήθειας και της Δικαιοσύνης ως στηλοβάτες της όποιας Δημοκρατικής κοινωνίας.

Οι σπουδές μου στον τομέα της ψυχολογίας και της επιστημονικής έρευνας επιλέχθηκαν ακριβώς για αυτόν τον σκοπό, τον οποίο ακολουθώ και θα ακολουθώ για πάντα αφ’ ενός για να κρατηθεί ζωντανή η αποστολή και το κίνητρο που εμφύσησε σε εμένα ο πατέρας μου για την προάσπιση όλων των Ανθρώπων πάση θυσία και πάντα με όπλα την Αλήθεια, την Ειρήνη και την Αντικειμενικότητα, αφ’ ετέρου διότι δεν νοείται ζωή και Ανθρώπινη εξέλιξη σε περιβάλλον όπου αυτές οι αξίες δεν βασιλεύουν στην καθημερινότητα και αρνούμαι να ανέχομαι και να συνυπογράφω μετά της σιωπής μου και της απραξίας μου στα εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας και την καλλιέργεια της απανταχού δυστυχίας και απελπισίας σε όλα τα επίπεδα ώστε να ωθείται ο Άνθρωπος σε ζωώδη, παρά φύση, άγρια συμπεριφορά.

Ξεκίνησα τον αγώνα μου να πολεμήσω όλες αυτές τις κοινωνικές συνθήκες που πλήττουν την Ανθρωπότητα από την Ελλάδα, που θεωρώ σπίτι μου και ως εκ τούτου αφετηρία όποιας προσπάθειας κάθαρσης και βελτίωσης του περιβάλλοντος. Πάντα, είχα και έχω πίστη στην καλή φύση του Ανθρώπου όταν ο Άνθρωπος επιτρέπεται να δράσει ως μονάδα ανεξαρτήτως υποχρέωσης ανήκειν σε κάποιο κοινωνικό σύνολο. Αυτό το οποίο όμως διαπίστωσα είναι ότι η ανάγκη του ανήκειν σε εγκαθιδρυμένα κοινωνικά σύνολα τα οποία λυμαίνονται συγκεκριμένοι αρμοστές της καταπίεσης και ακρωτηριασμού τόσο της προσωπικότητας όσο και της καθημερινής ζωής του Ανθρώπου, έχει εμφυσήσει υπέρτατο φόβο στην κοινωνία και έχει στρεβλώσει πλήρως την ορθή και καλή φύση του Ανθρώπου.

Η Ιστορία παγκοσμίως έχει δείξει πολλάκις ότι η διαδικασία καταπίεσης και βιασμού της καλής φύσης, της ευφυΐας και της προσωπικότητας του Ανθρώπου σε μαζικό επίπεδο ( δηλαδή, σε ολόκληρα κοινωνικά σύνολα όπως κοινωνικές τάξεις, κοινωνικές ομάδες ανεξαρτήτου τάξης, ηλικιακές τάξεις ή έθνη – κράτη ) έχει πάντα οδηγήσει σε έκρηξη αποτίναξης της νοσηρής και επιβεβλημένης παραβίασης της φύσης και της φυσιολογικής εξέλιξης του Ανθρώπου προσωπικά και κοινωνικά, με τεράστιες απώλειες ανθρώπινου δυναμικού, τρομακτική βιαιότητα και αποτρόπαια βάναυση εξάλειψη ολόκληρων μαζών, για να επανέλθει μία επιφανειακή αίσθηση παλινόρθωσης του Δικαίου και της Ελευθερίας και να ξαναρχίσει ο ίδιος φαύλος κύκλος, μέχρι την επόμενη ακόμα πιο αιματηρή, πιο βάναυση και τρομαχτική έκρηξη.

Ως κοινωνική επιστήμων στις μελέτες μου είδα αυτή την τακτική να ανανεώνεται με μαθηματική ακρίβεια και οι απώλειες να αυξάνονται επίσης με μαθηματική ακρίβεια καθ’ όλη την διάρκεια της λεγόμενης ‘μοντέρνας κοινωνίας’ ( modernity ) με αποκορύφωμα τους τελευταίους αιώνες και μάλιστα τον 20ο με τις μεγαλύτερες και μαζικότερες κινητοποιήσεις και ακολουθούμενες τρομαχτικά μεγάλες σε αριθμό απώλειες για την επίσης τρομαχτικά βραχύβια και επιφανειακή αίσθηση της επικράτησης του Δικαίου επί του αδίκου της κοινωνίας. Ο λόγος τόσο για τα πρωτοποριακά φιλοσοφικά κινήματα τα οποία μετά την έκπτωση της Εκκλησίας ( ανεξαρτήτου θρησκεύματος αλλά κυρίως των μονοθεϊστικών Εκκλησιών ) μπόρεσαν να εκφραστούν εκ νέου ( αφού η θρησκευτική έκφραση των γελοιοποιήθηκε ή εκφυλίστηκε ή στρεβλώθηκε στα εντελώς αντίθετα μορφώματα από τις κύριες και θετικές θέσεις ) μέσω της επιστήμης και της δεοντολογίας : η άνθηση αυτών, δηλαδή η κατ’ ουσίαν προσπάθεια αποτίναξης της νοσηρής στρεβλωτικής καταπίεσης, άμεσα διαβρώθηκε και αποπνίχτηκε με την έξαρση της βιαιότητας και της αχαλίνωτης έκφρασης κάθε αρνητικού στοιχείου γεγονός το οποίο οδήγησε τόσο στην πρώτη μεγάλη καταγεγραμμένη μαζική πολεμική σύρραξη ( Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος ), ακολουθούμενη από την πρώτη μεγάλη καταγεγραμμένη οικονομική καταστροφή ( το λεγόμενο κράχ ) και με παγκόσμιο αποκορύφωμα τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο ο οποίος όπως ήταν αναμενόμενο σύμφωνα με τα ιστορικά στοιχεία ξεπέρασε κατά πολύ τις απώλειες και το αιματοκύλισμα του Α΄.

Κατόπιν επήλθε η αναμενόμενη επιφανειακή επικράτηση του Δικαίου, όλο και πιο επιφανειακή αφού, μετά από αυτό το απέραντο μακελειό η αιματοχυσία συνεχίσθηκε άτυπα και κατακερματισμένα με διάφορους τρόπους ( τέλεση όλων των προγραμματισμένων εκτελέσεων και καθείρξεων που είχαν προγραμματίσει οι ναζί από τους συμμάχους, φυγάδευση και συνέχιση των πειραμάτων των ναζί επιστημόνων, υποδαυλισμός των κοινωνιών οικονομικά με πολλές τοπικές αιματοχυσίες ιδίως σε χώρες φύσει Δημοκρατικές, απαλλαγή των ηττημένων κρατών του Άξονα από πραγματική καταβολή των πολεμικών αποζημιώσεων και τυχόν αποζημιώσεων για τα εκτενή εγκλήματα πολέμων, επιβολή δικτατοριών με μαζικές διώξεις αντιφρονούντων και, στις μέρες μας επιβολή σιωπηλών δικτατοριών στο όνομα της ασφάλειας ή και του Δικαίου με την επισήμως ομολογούμενη καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τα οποία τόσο αίμα έχει χυθεί και χύνεται ).

Μελετώντας λοιπόν και βλέποντας όλο αυτό το αίμα που έχει χυθεί και χύνεται και όλο αυτό το δυναμικό που έχει σπαταληθεί και σπαταλείται, θεώρησα από εκείνη ακόμα την νεαρή μου ηλικία ότι το δένδρο της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει πιει αρκετό αίμα δικαίων και αδίκων. Είναι η ώρα να καλλιεργηθεί με τα σύμβολα της Ειρήνης ώστε να μπορέσουμε επιτέλους ως Ανθρωπότητα να γευτούμε τον καρπό που μας επιφυλάσσει, αλλιώς το παραπάνω αίμα, ο παραπάνω πόνος και η παραπάνω θυσία θα το μετατρέψει στον βωμό του Αδίκου και της Ολιγαρχίας στο οποίο όλοι θα αναγκάζονται να πετάνε τα παιδιά τους και τον εαυτό τους.
Χρειάσθηκε όλος αυτός ο καιρός και όλοι οι αγώνες που μέχρι τώρα έχω κάνει σε διάφορα επίπεδα για να συνειδητοποιήσω πώς πρακτικά μπορεί να μεταφραστεί το παραπάνω ώστε με μορφή τύπου / φόρμουλας να μπορούμε να το εφαρμόσουμε και να μην υπάρχει η δικαιολογία ότι η θεωρία δεν έχει πρακτική εφαρμογή.

Όπως κάθε πραγματικός και υπεύθυνος επιστήμονας, δεν πρόκειται να παρουσιάσω ούτε θεωρεία ούτε πρακτική χωρίς απόδειξη της πραγματικότητας αυτής τόσο στην υπάρχουσα κατάσταση όσο και στην δυνατότητα / προγνωστικό της προτεινόμενης αγωγής.

Β. Αποδεικτικό υπάρχουσας κατάστασης

1. Θεωρία

Στην παράθεση της θεωρίας θα φροντίσω να είμαι και σύντομη και ταυτόχρονα να συμπεριλάβω τόσο την Ελληνική όσο και την Παγκόσμια πραγματικότητα τουλάχιστον για τις Δυτικού τύπου / Δυτικού κοινωνικού συστήματος κοινωνίες.

Κάθε χώρα βασίζει την ειρήνη και αρμονία της καθημερινότητας σε ένα σύστημα αξιών βάσει του οποίου δημιουργείται και το διοικητικό και το νομικό / νομοθετικό πλαίσιο της. Σε όλες σχεδόν τις χώρες επισήμως το σύστημα αυτό αξιών είναι τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ακόμα και στις χώρες όπου δεν έχουν υπογραφεί, το σύστημα αξιών παραμένει ανθρωποκεντρικό με ισχυρισμό της προτεραιότητας του Ανθρώπου τουλάχιστον για την διαφύλαξη του.

Τα Ανθρώπινα Δικαιώματα από το 1948 και μετά έχουν και εμπλουτισθεί και διευρυνθεί ( όχι πάντα με στόχο την βελτίωση της προάσπισης ) αλλά μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι όλες οι μορφές / εκφάνσεις βασίζονται στα εξής ζωτικά και βασικά Δικαιώματα :

Δικαίωμα στην Ζωή
Δικαίωμα στην Ελευθερία
Δικαίωμα στην οικονομική και κοινωνική Αξιοπρέπεια
Όλοι οι Άνθρωποι απολαμβάνουν Ίσα Δικαιώματα και Υποχρεώσεις.

Με μια εύκολη και γρήγορη επισκόπηση των συνταγμάτων ή άλλων αναλόγων εγγράφων των χωρών που δεν έχουν υπογράψει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα θα δούμε ότι αυτές οι τέσσερις αρχές αναφέρονται ευθαρσώς με εξαίρεση ίσως έως ένα βαθμό στις κοινωνίες που δέχονται βασιλεία και τιτλοφόρηση ( π.χ. η Διακήρυξη Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ εμπεριέχει τις αρχές αυτές παρ’ όλο που το κράτος αυτό δεν έχει υπογράψει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ).

Συνεπεία αυτού, και το Ελληνικό Σύνταγμα έχει βασισθεί πλήρως σε αυτές τις αρχές και εάν εξαιρέσουμε τροποποιήσεις αμφίβολης νομιμότητος που έλαβαν χώρα με αμφίβολες διαδικασίες και εμφανή ένδολα κίνητρα ( βλ. διατάξεις του Συντάγματος ψηφισθείσες κατά την διάρκεια της εκάστοτε χούντας και / ή άνευ την διενέργεια δημοψηφίσματος ή άλλης διασφάλισης της Λαϊκής Βούλησης ), γενικώς το Σύνταγμα επιζητεί να διασφαλίσει την βασική εξουσία στον Λαό και την δυνατότητα έννομης ανατροπής αντιλαϊκών νόμων, κυβερνήσεων και άλλων εκφράσεων καταπίεσης.

Δηλαδή και εν ολίγοις :

Η θεωρία μας λέει ότι
α. ο Λαός έχει Δικαίωμα κατ’ ουσίαν υπερ-νομικής βούλησης και υποχρέωση περιχαράκωσης / διασφάλισης του Δικαιώματος του αυτού.
β. τα Ανθρώπινα Δικαιώματα είναι παγκοσμίως αναγνωρισμένα και η επίσημη δήλωση πρόθεσης περιχαράκωσης αυτών δίνει κύρος και δυνατότητα ίδρυσης ολόκληρης κρατικής μηχανής / διεθνών οργανισμών / διεθνών συνασπισμών.
γ. κανένας δεν δρά χωρίς με κάποιο τρόπο να προβάλλει πρόθεση περιχαράκωσης ενός ή περισσοτέρων από τα Δικαιώματα αυτά.


Ιστορικά παραδείγματα ( όπως η προπαγάνδα του ναζισμού ή η προπαγάνδα οποιασδήποτε πειραματικής δραστηριότητας σε μεγάλους πληθυσμούς ) υπάρχουν πολλαπλά και όλα δείχνουν ότι ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΣ ΚΙΝΗΤΡΟΥ ΠΑΝΤΑ ΚΑΘΕ ΠΡΑΞΗ / ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΜΕΤΡΩΝ ΑΙΤΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΑΠΟ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΠΙΒΑΛΛΟΥΝ ΩΣ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΗΣ ΕΝΟΣ Ή ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ.

2. εφαρμογή – πράξη

Πέρα από κάθε ιστορική ανάλυση που θα μπορούσαμε να παραθέσουμε εδώ, θα αναφέρουμε και μέρος της αποδεικτικής έρευνας μου όσο και μέρος της δράσης μου.

Τα Δικαιώματα του Ανθρώπου ζωγραφίζουν μία εικόνα πολύ θετική και πολύ εποικοδομητική η οποία όμως απέχει παρασσάγκας από την εικόνα που παρουσιάζει η κοινωνία ( τόσο στην Ελλάδα όσο και παγκοσμίως ) στην πραγματικότητα.

Απόδειξη αυτού είναι πολύ εύκολο να παρατεθεί κατ’ αρχάς με απαρίθμηση των αναρίθμητων ατόμων που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, την απαρίθμηση των αμέτρητων περιπτώσεων όπου ο Νόμος δεν εφαρμόσθηκε ισότιμα, ή των περιπτώσεων που η νομοθεσία επιβάλλει καθεστώς ανισότητας, αναγκαστικής πενίας προς υπερ-πλουτισμό λίγων ή των περιπτώσεων όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια αναλώνεται και παραβιάζεται στον βωμό του κέρδους των λίγων χωρίς εφαρμογή του Νόμου περί πορνείας / πορνογραφίας / εκμεταλλεύσεως ανηλίκων / ειλωτείας / τοκογλυφίας / κλπ. . Επίσης, όταν εφαρμόζεται κάποιος τέτοιος νόμος, εφαρμόζεται άνισα, άδικα ή καταχρηστικά καταπατώντας τα Ανθρώπινα Δικαιώματα στο όνομα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Επίσης, στον ατομικό τομέα ( δηλαδή, στην περίπτωση εφαρμογής του νόμου μεμονωμένα σε κάθε Πολίτη ) έχουμε πλήρη ανισότητα, ανομία και παράβαση στοιχειωδών Δικαιωμάτων ή Υποχρεώσεων προς υποστήριξη τρίτων σε βάρος των ενδιαφερομένων. Το Κράτος είναι εχθρικό και καταχράται την εξουσία που του έχει δοθεί προς εφαρμογή των νόμων, περιφρονώντας και αγνοώντας την Λαϊκή Βούληση είτε αυτή εκφράζεται μέσω διαδηλώσεων είτε μέσω εκλογών όπου η πλειονότητα απέχει ή φιμώνεται λόγω των περίπλοκων και μη αντικειμενικών εκλογικών νόμων που υπονομεύουν την βασική αρχή της Δημοκρατίας ( δηλαδή, την εξουσία της πλειοψηφίας και όχι την εξουσία της πλειοψηφίας της μειονότητας ).

Απόδειξη αυτού είναι εύκολο να παρατεθεί από αναλύσεις εκλογών / εκλογικών περιφερειών, κλπ. , από την κατάσταση των Πολιτών εάν κάνουμε έρευνα της οικονομικής τους δυνατότητας σε σχέση με την ‘δικτύωση’ τους με άτομα που κατέχουν κρατικά αξιώματα ( δηλαδή, προτίμηση όχι αξιοκρατική αλλά άνιση και ολοκληρωτική, δηλαδή καταπάτηση των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ).

Επίσης, απόδειξη είναι η νομικές εκφάνσεις των δικαστικών λειτουργών οι οποίοι εμφανώς παραβαίνουν την νομοθεσία που υποτίθεται ότι εφαρμόζουν τόσο σε επίπεδο προάσπισης της Εθνικής περιουσίας ( εκχώρηση τεραστίων εθνικών γαιών βασισμένοι και σεβόμενοι έγγραφα καθεστώτων που έχουν ανατραπεί ή κατακτητών ή αυτοκρατοριών που έχουν αποτιναχθεί, όπως η περίπτωση των δασών της Αττικής σε οικογένειες – δυναστείες ιδιωτών όπως η οικογένεια Ηλιοπούλου βάσει ανύπαρκτων ή υπαρκτών χοτζετιών από Τούρκους : του ίδιους αυτούς Τούρκους που οι Έλληνες πολέμησαν για να εκδιώξουν και για να αποτινάξουν, δηλαδή να μη πλέον λαμβάνουν υπ’ όψη τουρκικούς τίτλους και δικαιώματα κατοχής επί Ελληνικών γαιών ).

Άλλη απόδειξη από τις αναρίθμητες που υπάρχουν είναι η δυνατότητα ύπαρξης ατόμων εντός νευραλγικών σημείων της κοινωνίας και μάλιστα του κρατικού – δημόσιου μηχανισμού τα οποία έχουν καταδικαστεί σε φυλάκιση που δεν εκτίουν ποτέ ούτε την εξαγοράζουν αλλιώς και που η φυλάκιση τους αυτή κανονικά τους απαγορεύει πρόσβαση σε ορισμένες θέσεις νομικά.

Η πιο μεγάλη απόδειξη της έκπτωσης της κοινωνίας και της επίσημης καταπάτησης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων υπάρχει εντός του ίδιου του Συντάγματος μετά από αλλοίωση του κατά την διάρκεια της χούντας και την διατήρηση της αλλοίωσης αυτής στην ‘μεταπολίτευση’, ακριβώς όπως διατηρήθηκαν οι διώξεις που ασκήθηκαν από τους ναζί και από τους ‘απελευθερωτές’ αρχηγούς των συμμάχων : ο λόγος στον νόμο περί « ευθύνης υπουργών» ο οποίος στην πραγματικότητα είναι μια επίσημη ομολογία ότι τον κρατικό μηχανισμό λυμαίνονται ληστές, συνωμότες και δολοφόνοι οι οποίοι συνειδητά είναι τέτοιοι και για αυτό έχουν φροντίσει να θέσουν τους εαυτούς τους πέραν του νόμου, δηλαδή να καταπατήσουν το Δικαίωμα όχι μόνο της ισότητας αλλά και όλα τα άλλα συμπεριλαμβανομένου και του Δικαιώματος της ασφάλειας του Ανθρώπου / Πολίτη αφού είναι ανεξέλεγκτοι να πλήττουν τον Άνθρωπο / Πολίτη ατιμώρητα.

Απλή επισκόπηση ακόμα και της επικαιρότητας ( παρ’ όλη την έλλειψη αντικειμενικότητας και περιεκτικότητας όλων των γεγονότων ) θα εμπλουτίσει τρομακτικά τα παραδείγματα.

Όμως, προς αντιμετώπιση επιχειρημάτων του τύπου ότι κατά βάσιν ο Πολίτης στις προσωπικές του υποθέσεις προστατεύεται ή υπάρχει τρόπος να εκπροσωπηθεί και να βρει Δικαιοσύνη / να προασπίσει τα Δικαιώματα του, εγώ προσωπικά έχω συλλέξει σωρεία αποδείξεων προς το αντίθετο, είναι επίσημες ( δηλαδή, επίσημα έγγραφα του Κράτους, δικογραφίες, καταθέσεις, ισχυρισμοί από κρατικούς παράγοντες / λειτουργούς, δηλώσεις / πράξεις πολιτικών μέχρι και ζωντανές καταγραφές ) και εν γνώσει των ατόμων τα ονόματα των οποίων υπάρχουν σε αυτές.

Συγκεκριμένα, έχω αποδείξεις ότι οι δικηγόροι στο σύνολο τους δεν μαθαίνουν να εφαρμόζουν τον Νόμο αλλά να εκφοβίζουν τους Πολίτες ότι ο Νόμος είναι ανίσχυρος να τους προστατέψει μπροστά στην παντοδυναμία ενός προέδρου αμφίβολης διαφάνειας και επιπέδου διαφθοράς ο οποίος προεδρεύει σε μία δίκη ή αποφαίνεται για μια απόφαση. Έχω αποδείξεις της έκνομης αλληλεγγύης δικαστικών, αστυνομικών και δημοσίων υπαλλήλων στην παρανομία, μέχρι και μαρτυρίες της γαλούχησης των εκπαιδευόμενων δημοσίων υπαλλήλων – λειτουργών στο να μην γνωρίζουν αφ’ ενός τον Νόμο και να μη διστάζουν να παρανομούν για να καλύψουν παρανομία – έγκλημα συναδέλφου / ανωτέρου, αφ’ ετέρου.

Επίσης έχω αποδείξεις ανοιχτής περιφρόνησης / παράβασης του Συντάγματος και πρόθεσης να πράξουν αυτό από όλους ανεξαιρέτως τους υπουργούς ασχέτως κυβέρνησης αλλά ειδικά των τωρινών.

Τα πάντα μπορούν να παρατεθούν άμεσα με αριθμούς πρωτοκόλλου, επιδόσεων δικογράφου και άλλες διαβεβαιώσεις για όποιον ενδιαφέρεται ή δεν έχει και ο ίδιος παρόμοιος αποδείξεις από την καθημερινή ζωή του στο Κράτος μας ή οποιοδήποτε άλλο ( πράγμα φύσει αδύνατο εάν έστω και λίγο ο Άνθρωπος επιδιώκει να μην αποτελεί μέρος των προαναφερομένων ατόμων – συμμοριών και είναι μεγαλύτερος των 15 ετών ).

Συμπεραίνουμε λοιπόν, συγκρίνοντας την θεωρία της ύπαρξης / θέσπισης και προβαλλόμενου σεβασμού στα Ανθρώπινα Δικαιώματα με την πράξη / εφαρμογή των αξιών αυτών παγκοσμίως ότι κατ’ ουσίαν ουδέποτε οι αξίες αυτές εφαρμόσθηκαν, όχι διότι κάτι τέτοιο είναι αδύνατο ή ουτοπικό αλλά απλούστατα διότι οι Λαοί που έχυσαν το αίμα τους για αυτά κατά ένα τεράστιο βαθμό εξαλείφθηκαν και οι υπόλοιποι εξαπατήθηκαν από αυτήν την παγκοσμίου μεγέθους συμμορία καταπατητών.

Ευθαρσώς και επιστημονικά μπορούμε να υποστηρίξουμε επιτυχώς με τις παραπάνω αποδείξεις ότι

ΟΛΑ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΜΕ ΝΟΜΟΘΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΒΑΣΙΖΟΜΕΝΑ ΣΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΕΛΟΥΝ ΥΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΜΙΑΣ ΣΙΩΠΗΡΗΣ ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΟΥΣ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑΣ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΠΑΝΔΡΩΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ / ΤΟΜΕΑ ΑΝΑ ΚΡΑΤΟΣ, ΜΕ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟ ΤΟΜΕΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΔΡΩΜΕΝΟΣ ΑΝΑΛΟΓΩΣ ΓΙΑ ΕΞΟΙΚΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΝΑ ΑΝΕΧΕΤΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΤΙΚΕΤΑ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.

Κάθε ένας ο οποίος πραγματικά επιδιώκει εφαρμογή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τον εαυτό του κατ’ αρχάς αλλά και τους υπολοίπους οφείλει ανεξαρτήτως και μεμονωμένα να διαχωρίσει την θέση του και να δράσει υπέρ αυτών.


Γ. Προτεινόμενη αγωγή ( δηλαδή, τρόπος αντιμετώπισης και πάταξης της νοσηρής κατάστασης )

1. Θεωρία

Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η τυπική αντίδραση ( δηλαδή, η βίαιη επίθεση στα άτομα που κυβερνούν, με διάφορες καταλήξεις από θανάτωση των έως πιο ανώδυνα εξορία ) δεν αποδίδει και σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό ευτελίζει ή διαβρώνει την επίδραση της Λαϊκής Βούλησης με την αντικατάσταση των προηγούμενων εγκληματιών με καινούργιους ή, σε περιπτώσεις επιφανειακής ειρήνης όπως αυτή που διανύουμε τώρα, η εναλλαγή συγκεκριμένων ομάδων στις θέσεις εξουσίας χωρίς καμμία ουσιώδη αλλαγή προς το καλύτερο και πολλές προς το χειρότερο για τον Λαό και το άτομο προσωπικά.

Η διαδικασία του εκλέγειν και εκλέγεσθαι είναι πλέον πλήρως διαβρωμένη και βεβαρημένη με πλήθος δικλείδες ασφαλείας ώστε να μην εισέρχεται σε αυτήν κανένα άτομο που να μην είναι διατεθειμένο να καλλιεργήσει και προστατεύσει την σιωπηρή δικτατορία που περιέγραψα. Συνεπώς, ούτε αυτή μπορεί με ασφάλεια να χρησιμοποιηθεί αφού με μηχανισμούς αποδείξιμους με απλή επισκόπηση τόσο των εκλογικών νόμων όσο και των κανονισμών για υποψηφίους – κόμματα είναι αδύνατο να διασφαλισθεί πραγματική αντιπροσώπευση της Λαϊκής Βούλησης. Εξ άλλου, αυτό είναι εμφανές με την απόλυτη αποφυγή διεξαγωγής δημοψηφίσματος, έστω και στα καθεστώτα νοθείας που βιώνουμε αυτή την εποχή, τουλάχιστον στον Ελληνικό Λαό.

Εάν λοιπόν ούτε τα όπλα ούτε η ψήφος είναι πλέον αποφασιστικά σημεία ελέγχου, το μόνο το οποίο έχει μείνει το οποίο δεν έχει διαβρωθεί είναι η νομοθεσία και το Σύνταγμα :

το Σύνταγμα, έστω και στην αλλοιωμένη μορφή που έχει τώρα, νομιμοποιεί τον κάθε Πολίτη να αγνοήσει και να αντιδράσει, αντιμετωπίζοντας ως εχθρούς του Λαού και του Πολιτεύματος κάθε έναν που τολμάει να καταπατήσει αυτό ή τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.
το Σύνταγμα δεν προϋποθέτει ανάγκη ερμηνείας των βασικών διατάξεων αφού στηρίζεται στον κάθε Πολίτη να το προστατέψει σε περίπτωση που κινδυνεύει τόσο από εξωτερική όσο και από εσωτερική απειλή.
το Σύνταγμα νομιμοποιεί και επιβάλλει ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΣΕ ΚΑΘΕ ΝΟΜΟ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΟ / ΠΟΛΙΤΙΚΟ / ΑΞΙΩΜΑΤΟΥΧΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΠΑΤΑΕΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ.
το Σύνταγμα κατ’ ουσίαν εμπεριέχει τα Ανθρώπινα Δικαιώματα αλλά εκτός αυτού για όλες τις χώρες που έχουν υπογράψει αυτά έχουν υπερ-νομική και υπέρ-συνταγματική ισχύ. Συνεπώς, ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΙΟ ΥΨΗΛΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΙΟ ΙΕΡΟΣ ΝΟΜΟΣ, Ο ΜΟΝΟΣ ΥΠΕΡΑΝΩ ΤΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ.


Αυτό σημαίνει ότι Δικαιοσύνη και αντίσταση στην σιωπηρή δικτατορία ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΕΝΝΟΜΩΣ ΚΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΩΝ, ΕΑΝ Ο ΚΑΘΕ ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΣΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΚΑΤΑ ΓΡΑΜΜΑ, ΝΑ ΤΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΑ ΠΡΟΑΣΠΙΣΕΙ / ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙ.

2. Πράξη – Εφαρμογή

Το παραπάνω έχω εφαρμόσει και εφαρμόζω προσωπικά προς απόδειξη της δύναμης που ενυπάρχει στην εφαρμογή της παραπάνω θεωρίας η οποία στοχεύει στην αποκατάσταση της Δημοκρατίας χωρίς την επιφανειακή εφαρμογή της και χωρίς, ει δυνατόν, αιματηρή έκρηξη. Στην ουσία πρόκειται για τον μόνο τρόπο να σπάσει ο φαύλος κύκλος που συντηρεί τις οικογενειακές αυτές δυναστείες που παγκοσμίως παρασιτούν και διαστρεβλώνουν – καταπιέζουν – εγκληματούν για να διατηρηθούν στις θέσεις που πραγματικά ανήκουν σε Δημοκρατικά, Ανθρωποκεντρικά και Θετικά άτομα.

Με την περάτωση της έρευνας μου στο δικηγορικό σώμα, ακολούθησα την παραπάνω θεωρία με τα παρακάτω βήματα :

καλή γνώση του Συντάγματος
καλή γνώση της βασικής ποινικής και αστικής νομοθεσίας ( όχι απ’ έξω )
συστηματική καταγραφή της πορείας μου προς προάσπιση των συμφερόντων / Δικαιωμάτων μου με συνεχείς πρωτοκολλήσεις ώστε κάθε απόπειρα παρανομίας να είναι επισήμως κατεγραμμένη
αποφασιστικότητα και πείσμα και επιμονή.


Αυτό το οποίο διαπίστωσα ως μεμονωμένη Πολίτης, χωρίς την συνοδεία όχλου υποστηρικτικού, χωρίς τον τίτλο του πολιτικού / αξιωματούχου αλλά μόνο με τον τίτλο του Πολίτη είναι το εξής :

κανένας δημόσιος υπάλληλος, δικαστικός υπάλληλος / λειτουργός, πολιτικός ή αξιωματούχος δεν τολμάει να γράψει ότι καταπατάει το Σύνταγμα ή τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ΕΝΩ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ ΤΟ ΚΑΝΕΙ.
όλοι οι προαναφερόμενοι στο 1 θα παρερμηνεύσουν ή απλώς αναφέρουν εσφαλμένα / αποσπασματικά νόμους, κανονισμούς, διατάξεις, νομοθεσίες ή το ίδιο το Σύνταγμα για να αρνηθούν να κάνουν αυτό το οποίο η θέση απαιτεί από αυτούς και αυτό για το οποίο πληρώνονται υπέρογκα.
όλοι οι προαναφερόμενοι θα επιμείνουν με την τακτική του σπασμένου δίσκου σε ήδη καταρριπτέα επιχειρήματα με την ελπίδα ότι ο Πολίτης θα αποκαρδιωθεί ή θα φοβηθεί ή δεν θα έχει πλέον χρόνο να ασχοληθεί ή δεν θα υπάρχει για οποιονδήποτε λόγο. ΕΑΝ ΟΜΩΣ Ο ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΠΙΜΕΙΝΕΙ ΠΑΡ’ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΟΥΝ ΟΣΟ ΤΟ ΔΥΝΑΤΟΝ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΓΩΝΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ Ή ΙΚΑΝΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΜΕΡΙΚΩΣ.
όλοι οι προαναφερόμενοι ενεργούν ακριβώς όπως οι συμμορίες, συντονισμένα και εναρμονισμένα. Μόνο όταν πλέον δεν υπάρχει περιθώριο υποστήριξης αυτή η αλληλεγγύη σπάει.
όλοι οι προαναφερόμενοι εξαφανίζονται ή μετατίθονται όταν πλέον η αλληλεγγύη πρόκειται να σπάσει.
όλοι βασίζονται στο να κερδίσουν χρόνο ως το μόνο κατ’ ουσίαν όπλο άμυνας στον Πολίτη που δικαίως επιδιώκει δικαίωση.
ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΑΝΑΛΑΜΒΑΝΕΙ ΕΥΘΥΝΗ ΚΑΜΜΙΑΣ ΠΡΑΞΗΣ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΕΑΝ ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΩΣ ΕΧΕΙ ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ ΑΥΤΗΝ.


Ακολουθώντας την διαδικασία με όση επιμονή και υπομονή χρειάσθηκε σε κάθε περίπτωση που τα Δικαιώματα μου καταπατήθηκαν ( σε σημείο που να είναι καταγράψιμο και αποδεικτέο με στοιχεία και μαρτυρίες ) μπόρεσα να αποσοβήσω προσωπικές καταστροφές τόσο οικονομικές ( από εφορία και άλλους φορείς ) όσο και γενικότερες καταστροφές σε επίπεδο επαγγελματικό και κοινωνικό όταν λόγω της δράσης μου ως επιστήμονα – επιμορφώτρια υπονομεύτηκα συντονισμένα με την συνεργία άλλων πολιτών, δημοσίων υπηρεσιών, του πολιτικού και δικαστικού σώματος.

Αυτή την στιγμή, χωρίς φόβο και με το συμφέρον της Ελλάδας κατά νου ( δηλαδή, το συμφέρον του κάθε Έλληνα Πολίτη όπως εγώ και μεμονωμένα και σε σύνολο ) επιδίδομαι σε σειρά βημάτων που σκοπεύουν στην αποκατάσταση της πραγματικής Δημοκρατίας τουλάχιστον όπως περιγράφεται στο Σύνταγμα, στις βασικές του Διατάξεις που αφορούν τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στις ακροτελεύτιες ( ΟΧΙ στις διατάξεις που ενσωματώθηκαν υπό κυβερνήσεις είτε πλήρως αντιλαϊκές είτε εμφανώς μη Δημοκρατικές – μειοδοτικές ).

Συγκεκριμένα, σε κάθε ένα υπουργείο έχει σταλεί μέσω του Προέδρου της Βουλής συγκεκριμένη διακήρυξη που υποδεικνύει σε μορφή γενικής συμπεριφοράς μοτίβου τον τρόπο καταπάτησης του Συντάγματος και των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ανά αρμοδιότητα, με την απαίτηση απάντησης και τοποθέτησης ως προς αυτά βάσει Νόμου.

Σε δεύτερη φάση στέλνεται ανά υπουργείο επίσημη ερώτηση / καταγγελία / αναφορά ( αναλόγως με το τι επιτρέπει ο Νόμος ως έννομο συμφέρον και με την ιδιότητα του Πολίτη αυτό εμπεριέχει πολλά ) με συγκεκριμένες παρανομίες – καταπατήσεις του Συντάγματος και / ή των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, πάλι με συγκεκριμένες απαιτήσεις.

Η τρίτη φάση που πρόκειται να ακολουθηθεί είναι δίωξη από εμένα σε όσους, με την αντίδραση τους – απάντηση τους σε αυτές τις επιστολές δείξουν επισήμως την παρανομία τους.

Η τέταρτη φάση μετά την εξόφθαλμη έκπτωση της Δικαιοσύνης που περιμένω να συμβεί τουλάχιστον σε κάποιους αν όχι όλους τους τομείς, είναι η καταγγελία αυτών ως πραξικοπηματιών – ανατροπέων του Δημοκρατικού Πολιτεύματος σε ολοκληρωτικό διεθνώς ( η Ελλάδα έχει δεσμευτεί να μην έχει επίσημο ολοκληρωτικό καθεστώς ).

Η πέμπτη φάση αφορά την τοποθέτηση μαζικώς του Λαού καθ’ ότι ως πραγματικό φιλελεύθερο και δημοκρατικό άτομο αυτό που με ενδιαφέρει είναι ο Λαός και ο κάθε Λαός να ζει με αυτό που πραγματικά θέλει ακόμα και εάν αυτό είναι να είναι υπηρέτης στον κάθε ένα που αποφασίζει να του επιβληθεί, ΟΤΑΝ ΟΜΩΣ ΕΧΕΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΛΑΒΕΙ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΒΙΩΣΕΙ ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΥΡΙΑΡΧΟΣ ΛΑΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΤΟΥ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΔΑΦΟΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΠΟ ΔΗΜΑΓΩΓΙΕΣ ΚΑΙ ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΧΕΙΡΑΓΩΓΗΣΗΣ ΤΟΥ ΟΧΛΟΥ.

____________________________________________

Αυτή την στιγμή βρίσκομαι στη δεύτερη και τρίτη φάση, και έχω ήδη επιβιώσει από τις επιθέσεις του Κράτους στον επαγγελματικό, οικονομικό και κοινωνικό τομέα, με συνεχείς και σαφείς θρασύτατες και εξόφθαλμες απόπειρες να με αφαιρέσουν βιαίως από τα κοινά εμμέσως με παράνομες χρεώσεις, εξοντωτικές εισφορές, επαγγελματικό αθέμιτο ανταγωνισμό και ψευδείς καταμηνύσεις οι οποίες παρανόμως δεν απορρίπτονται βάσει στοιχείων ( οι δίκες δεν γίνονται ή καθυστερούν με αλλοιωμένα αποσπασματικά πρακτικά, οι υπουργοί αλλάζουν, οι εισαγγελείς παρανομούν και αλληλοκαλύπτονται, κλπ ).

Ο λόγος που δημοσιοποιώ τώρα την δράση μου και τις προθέσεις μου είναι διότι δεν θέλω να έχω την ίδια κατάληξη όπως ο δολοφονηθείς από το ίδιο ακριβώς κράτος / παρακράτος πατέρας μου του οποίου η πραγματική αιτία θανάτου αποκρύφτηκε από κρατικές αναφορές μέχρι και σήμερα και παρουσιάστηκε ως παράπλευρη απώλεια αντί ως στοχοποιημένο θύμα το οποίο θανατώθηκε με βούληση και δόλο.

Επιθυμώ να γίνει γνωστό σε περίπτωση που το όνομα το δικό μου ή της κόρης μου και συναγωνίστριας Πολίτιδος Τάνυας Μαρίας Γεριτσίδου βρεθεί σε λίστα παράπλευρων απωλειών, δυστυχημάτων, ‘τυχαίων’ εγκλημάτων κοινού ποινικού κώδικα, ασθενείας ( χαίρουμε πλήρους υγείας ), ότι η δράση μας δεν είναι δυνατόν να αποτύχει τουλάχιστον στο να προσφέρει σε όσους το επιθυμούν την ελεύθερη βούληση να επιλέξουν τι ζωή θέλουν να ζήσουν χωρίς να χρειασθεί να χύσουν το αίμα τους για αυτό.

Εάν κάτι τέτοιο συμβεί απλώς θα σημάνει το εύρος της απελπισίας αυτών που λυμαίνονται την Ανθρωπότητα και την Ελλάδα ειδικότερα και το εύρος της επιτυχίας δύο μεμονωμένων Πολιτών άνευ άλλης υποστήριξης και άνευ επιζήτησης αυτής ενάντια σε όλους αυτούς που επιστρατεύουν στρατούς και όχλους για να εκφοβίσουν.

Ο Αγώνας μας είναι ειδικά σχεδιασμένος για να μην έχει ούτε ακόλουθους ούτε αρχηγό αλλά να προέρχεται από πραγματικούς Ελεύθερους Ανθρώπους όπως είναι ίδιο του πραγματικού Ελληνικού και κάθε άλλου Ελεύθερου Έθνους.

Ο Αγώνας μας δεν χρειάζεται αρχηγό ούτε συγκεκριμένη ομάδα / παρότρυνση ή οργάνωση. Χρειάζεται μόνο Ελεύθερους, Ενήλικους Ανθρώπους που δεν επιζητούν αρχηγούς αλλά άρχουν επί της δικής τους ζωής και ξέρουν να κρίνουν και να κάνουν επιλογές χωρίς να ακολουθούν αλλά να συμπορεύονται. Κάθε αγώνας των Ελλήνων που πέτυχε έτσι δόθηκε, και απέτυχε μόλις απέκτησε έναν μόνο αρχηγό αντί κάθε Έλληνας να είναι τέτοιος.

Ο οποιοσδήποτε χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε μέρος της ιδεολογίας μας αυτής, του έργου μας και του αγώνα μας για να γίνει αρχηγός επί οποιουδήποτε θα είναι καπηλευτής όπως ο Ναπολέων της Γαλλικής Λαϊκής Επανάστασης και η οικογένεια Παπανδρέου της ζωής και δολοφονίας του Γρηγορίου Λαμπράκη.


Με πλήρη γνώση και συνείδηση των ανωτέρω, στην Αθήνα την 6η Αυγούστου 2009

Όλγα Γεωργίου Γεριτσίδου

Τάνυα – Μαρία Γεριτσίδου