Ένα Επίκαιρο Παράδειγμα

Έχοντας θέσει τις πρώτες βασικές αρχές σύμφωνα με τις οποίες άτομα και ομάδες από τις πιο μικρές ( οικογένεια ) μέχρι τις πιο μεγάλες ( ομοσπονδίες κρατών ) λειτουργούν για να δημιουργήσουν ελεύθερα ανδράποδα και τους αφέντες – ελεύθερα ανδράποδα οι οποίοι τους κατευθύνουν, έχει φτάσει η ώρα να παραθέσουμε ένα χειροπιαστό παράδειγμα όπου είναι εμφανής η προσπάθεια χειραγώγησης και εξανδραποδισμού με τις στρατηγικές που μέχρι τώρα έχουμε εξετάσει.

Θα μπορούσα πολύ εύκολα να διαλέξω μία περίπτωση οικογενειακής χειραγώγησης ή εργασιακής χειραγώγησης από τις μύριες που έχω συναντήσει και βοηθήσει άτομα να υπερπηδήσουν και υπερνικήσουν αλλά κάτι τέτοιο δεν θα μου επέτρεπε να επικοινωνήσω την σοβαρότητα αυτών που πρόκειται τώρα να δούμε στην πράξη αν άφηνα την δυνατότητα σε κάποιον να πει ‘ αυτό δεν συμβαίνει σε μένα / δεν μπορεί να συμβεί σε μένα’. Για αυτό τον λόγο λοιπόν διάλεξα ένα παράδειγμα το οποίο είναι εν εξελίξει και το οποίο όλοι μας βιώνουμε καθημερινά μέσα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης : απευθυνόμενη στην ομάδα που ονομάζεται ‘ Έλληνες’ ή ‘ Ελληνικό Έθνος’ θα χρησιμοποιήσω ως παράδειγμα μεγίστης χειραγώγησης και ψυχολογικού εκβιασμού το θέμα της ονομασίας των Σκοπίων ( νυν F Y R O M ).

Γιατί αυτό το θέμα είναι σχετικό με την συζήτηση μας περί Ελευθέρων Ανδραπόδων και προσπαθειών επιβολής μίας μεριάς επί της άλλης ;

Είναι πάρα πολύ σχετικό διότι εδώ μας παρουσιάζεται μία κλασική περίπτωση εκβιασμού για να αποδεχθούμε και να επικυρώσουμε μία ανυπόστατη θέση η οποία είναι διάτρητη από επιστημονικής, πολιτικής και λογικής απόψεως, απεμπολίζοντας την κριτική μας σκέψη, τα δικαιώματα μας, την ελεύθερη βούληση μας και την ίδια μας την υπόσταση ως Έθνος και προσωπικότητες. Ακριβώς αυτό είναι που ένα Ελεύθερο ανδράποδο καλείται να πράξει.

Πώς το στοιχειοθετούμε αυτό ;

Ας ξεκινήσουμε με τον ορισμό του Ελευθέρου Ανδραπόδου όπως τον είχαμε πεί στο πρώτο μας άρθρο :
‘ Ορίζεται ως ο άνθρωπος ο οποίος θεωρητικά είναι ελεύθερος να πράξει κατά βούληση και να σκεφτεί χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς τι θέλει να είναι και πώς θέλει να συμπεριφέρεται. Αυτός ο άνθρωπος πραγματικά πιστεύει ότι όντως είναι ελεύθερος και πράττει κατά βούληση και σκέφτεται χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς αλλά μέσα στα πλαίσια της « λογικής» .’

Μας λέγεται θεωρητικά ότι είμαστε ως Έλληνες ελεύθεροι να σκεφτούμε χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς τι θέλουμε σε σχέση με την ονομασία των Σκοπίων και επιπλέον ότι είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ότι θέλουμε και να εκφραστούμε όπως θέλουμε για το θέμα αυτό.

‘Το Ελεύθερο Ανδράποδο πολλές φορές αναχαιτίζεται από παραινέσεις και εκβιασμούς του τύπου :
όμως με μεγάλη σπουδή και πίεση σχεδόν σε βαθμό υστερίας μας λέγεται να :

« αυτό δεν είναι λογικό»,
λογικευτούμε σχετικά με τις ‘ακραίες’ μας απαιτήσεις, να μην μας προσβάλλουν εθνικά και κρατικά με την δημιουργία μίας ονομασίας η οποία άνευ αμφιβολιών υπονοεί ότι εμείς είμαστε κατακτητές ενός λαού φάντασμα ο οποίος στενάζει υπό Ελληνικό ζυγό ασχέτως βεβαίως της ιστορίας και ιστορικών καταγραφών που αποδεικνύουν πέρα πάσης υποψίας ότι εντός των συνόρων μας υπάρχουν Έλληνες και πλήρως ελληνικά τοπωνύμια τα οποία ποτίστηκαν με Ελληνικό αίμα που ανετράφηκε στα εδάφη αυτά ώστε να υπάρχει τώρα η δυνατότητα να φιλοξενούνται στα εδάφη μας άλλες ομάδες που αλλού δεν έχουν βρεί ανεκτικότητα όπως η Ελληνική.


« αυτό δεν γίνεται»,
επανειλημμένως επαναλαμβάνεται χωρίς όμως καμμία αιτιολόγηση ότι είναι αδύνατον να δοθεί ονομασία χωρίς αιχμές σε ένα κρατίδιο το οποίο είναι δημιουργία τεχνητή αποτελούμενη από αμφιβόλου συμβιωσιμότητος εθνικών ομάδων. Η μόνη απάντηση που δίνεται από τα Μ Μ Ε είναι σιωπή μετά καγχασμών που λειτουργούν ίσως στην φίμωση ενός λαού αλλά δεν αποτελεί επιχείρημα.

« τι θα πεί ο κόσμος»,
μας εκφοβίζουν ότι οι εταίροι μας / παγκόσμια κοινή γνώμη θα μας χαρακτηρίσει ‘άγριους’, ‘ρατσιστές’, ‘εθνικιστές’, ‘φανατικούς’, ‘με μικρότητες’, κλπ. Σαφέστατα κάτι τέτοιο δεν λέγεται καθ’ όλου για τις πράξεις των Σκοπιανών ούτε βεβαίως αναφέρεται ότι σε περιπτώσεις αντιπαραθέσεων η σιωπή ή η αποχή ή η απουσία απαντήσεως αποτελεί παραδοχή και συναίνεση των ισχυρισμών του αντιπάλου ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΠΙΔΕΙΞΗ ΑΝΩΤΕΡΟΤΗΤΟΣ.

« πώς θα το πάρει ο________»,
« σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου»,
« είσαι σκληρός»,
μας εξηγείται συνεχώς ότι υπάρχουν μία ή δύο γενιές αντιπάλων οι οποίοι έχουν μεγαλώσει και γαλουχηθεί επί των ψευδών που όλοι μας πιέζουν να αποδεχθούμε ως αληθή. Μας λέγεται ότι πρέπει να το κάνουμε διότι αυτή είναι η πραγματικότητα αυτών των ανθρώπων και είναι απάνθρωπο να υπερασπιστούμε την αλήθεια και να πληγώσουμε τα συναισθήματα τους. Φυσικά αν δεν το κάνουμε αυτό είμαστε ‘σκληροί’, ‘μάγκες των Βαλκανίων’, ‘τρομοκράτες’, ‘φασίστες’, ‘εγωιστές’, ‘φαντασμένοι’, ‘υπερόπτες’, κλπ.
Όμως μέχρι στιγμής αντικειμενικά αυτού του είδους η συμπεριφορά παρατηρείται στους αντιπάλους και σε διαφόρους εταίρους.

« δεν θα πεις εσύ / υποδείξεις εσύ πώς είναι το σωστό»,
μας λέγεται ότι είμαστε ανίκανοι να δείξουμε ότι τα λεγόμενα και οι ισχυρισμοί των αντιπάλων είναι ανυπόστατοι, ψευδείς και άκρως δόλιοι με υστεροβουλία και δευτερεύοντες στόχους διότι δεν μπορούμε ( για άγνωστους λόγους ) να υποδείξουμε με ιστορικές, ανθρωπολογικές, γλωσσολογικές, κοινωνικοπολιτικές αποδείξεις του λόγου το αληθές μόνο και μόνο επειδή είμαστε Έλληνες και αν το κάνουμε θα είμαστε σκληροί, θα σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας και τα στοιχεία μας θα θεωρηθούν εκ προοιμίου ψευδή ή χαλκευμένα. Επίσης μας απειλούν ότι ο λόγος μας δεν πρόκειται να ληφθεί υπόψη παρά μόνο ως πράξη εχθρική και φιλοπόλεμη.


« δεν μπορείς να αποφασίσεις για τον εαυτό σου»,
μας αρνούνται οποιαδήποτε άμεσα λαϊκή έκφραση από συλλαλητήριο έως δημοψήφισμα έως ακόμα και συναυλία ή άλλου είδους εκδηλώσεις οι οποίες με την άκρως ειρηνική και ξεκάθαρη σφραγίδα του πραγματικού Έλληνα, όπως είχε δειχθεί στην τρομερή επέτειο της 25ης Μαρτίου του 1941 όπου οι Γερμανοί κατακτητές υπέκυψαν στην αυθόρμητη, ειρηνική και άοπλη παρέλαση και πορεία των Ελλήνων αφού βέβαια πρώτα την έβαψαν στο αίμα, λέγοντας ότι αρμόδιοι είναι μόνο οι πολιτικοί, δηλαδή οι εκλεγμένοι διαδικαστικοί υπάλληλοι και εντολοδόχοι μας.

« κανείς δεν θα σου δώσει σημασία ακόμα και αν τολμήσεις να μιλήσεις»,
επανειλημμένως μας λέγεται ότι οι θέσεις μας δεν μπορούν να εισακουστούν και ότι επιπλέον αποτελούμε σημείο μεγάλης ενοχλήσεως εάν τολμήσουμε να τραβήξουμε την προσοχή από το προπέτασμα και την προπαγάνδα στην ουσία και την τεκμηριωμένη απόδειξη.
Είναι βέβαια περίεργο που όλοι ασθμαίνοντας παρακαλούν το Έθνος μας και τα πραγματικά μέλη του να μην υψώσουν την φωνή τους ή καν να αρνηθούν αυτά που τους καταμαρτυρούνται και απαιτούνται αυθαιρέτως εάν όντως ίσχυε το γεγονός ότι θα περνούσαμε τόσο απαρατήρητοι.
Επίσης υποτονίζεται πλήρως ότι όποτε τολμούσαμε να μιλήσουμε σε πείσμα όλων εκείνων που μας εκβίαζαν ή μας απειλούσαν να μείνουμε σιωπηλοί όχι μόνο ακουγόμασταν και μας προσέχανε αλλά αναγκάζονταν να μας ακούσουν, να συμμορφωθούν και σαφώς να σπεύσουν προπαγανδιστικά να ισχυριστούν ότι η πρωτοβουλία δεν ανήκε στους Έλληνες αλλά σε τρίτους.

« έτσι κάνουν όλοι / αυτό έτσι γίνεται / είναι / αυτό δεν αλλάζει»,
κλπ.’
με περισσό φόβο γραμμένο στα βλέμματα τους, δημοσιογράφοι, πολιτικοί και άλλα άτομα συχνά εμφανιζόμενα στα τηλεοπτικά παράθυρα μηρυκάζουν και επαναλαμβάνουν ακριβώς και με τις ίδιες λέξεις τον άνευ αντικειμένου και σχετικότητος συναισθηματικό εκβιασμό ‘ πολλές χώρες το έχουν αναγνωρίσει με το όνομα αυτό αν δεν ακολουθήσουμε θα είμαστε μόνοι μας’ αφήνοντας αιωρούμενη την φράση που αρμόζει σε υστερική γερόντισσα ‘ …. και τι θα γίνουμε !’

Δεν όμως λένε ευθαρσώς σε τι συνίσταται η απειλή, αποσιωπούν το δικαίωμα μας να εμμένουμε σε θέσεις αληθείς και αντικειμενικές, αφήνουν υποψίες σαν σκιές να απειλούν τον κόσμο ο οποίος έχει το κουράγιο να σταθεί μόνος ενάντια σε μία στρατιά στην οποία υποκλίθηκαν χώρες πολύ μεγαλύτερες και με πολύ καλύτερο εξοπλισμό χωρίς κανένα εχέγγυο επιβίωσης ή νίκης. Προσπαθούν να μας πείσουν όπως με την περίπτωση της Κύπρου το 1974 και των Ιμίων το 1996 ότι δεν έχουμε δύναμη, στρατό και κουράγιο να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων και ότι είμαστε αδύναμοι.

Όταν αυτό πλέον δεν πιάνει διότι ο Έλληνας ο οποίος είναι πραγματικός προς την εθνική του ταυτότητα αναφέρεται σε αυτήν και δεν δέχεται τα παραπάνω η επίθεση αλλάζει και εστιάζει σε αυτήν ακριβώς την ταυτότητα μας και προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι αυτή και ότι δεν είμαστε μέλη του Ελληνικού Έθνους αλλά είμαστε ‘ Ελλαδίτες’ δηλαδή κακέκτυπα μίας άλλης φυλής τα οποία απλώς διαμένουν στα εδάφη που αντιστοιχούν σε αυτή την φυλή και που δρουν τελείως διαφορετικά από αυτούς που τους ανέθρεψαν.

Όλα αυτά είναι εξόφθαλμα όταν μας τα λέει ένας τρίτος που τον θεωρούμε ξένο και δεν θα υπήρχε περίπτωση να μην δούμε αντικειμενικά ότι το μόνο που προσπαθεί είναι να κάνει εμάς να πιστέψουμε ότι είμαστε αδύναμοι ενώ στην ουσία είμαστε γίγαντες, γεγονός που αποδεικνύεται εύκολα και περίτρανα.

Τα υποδόρια εξόφθαλμα και κατάπτυστα αυτά πράγματα μας παιδεύουν και μας βάζουν αμφιβολίες κάνοντας μας προσωρινά αδρανείς διότι αυτός ο οποίος τα λέει δεν θεωρείται τρίτος, ξένος και εχθρικός αλλά ίσο μέλος του Ελληνικού Έθνους το οποίο νοιάζεται και μεριμνά για τα ίδια συμφέροντα για τα οποία μεριμνούμε και νοιαζόμαστε εμείς. Όταν λοιπόν κάποιον που θεωρείς δικό σου και με κύρος σου λέει αυτά τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολο να τα δείς ακριβώς όπως είναι με την πρώτη.

Πώς αποδεικνύεται ότι είμαστε στην ουσία το ακριβές αντίθετο από το αδύναμο προφίλ που μας προβάλουν ;

Πώς μπορώ να ξεχωρίσω τον πραγματικό Έλληνα από τον επιφανειακό αλλά και αυτόν που έχει μόνο στοιχεία φανατισμού και σκοταδισμού ;

Αυτό θα το εξετάσουμε την επόμενη εβδομάδα με τεκμήρια και στοιχεία.