Ο Σωστός Παίχτης Πόκερ

Στα μαθηματικά τα οποία αποτελούν την αφαιρετική έκφραση όλων των καταστάσεων και αντιδράσεων / αναδράσεων ανάμεσα τους υπάρχει ένα πολύ ενδιαφέρον φαινόμενο το οποίο εμείς ονομάζουμε «το φαινόμενο της φτέρης».

Εάν παρατηρήσουμε ένα φύλλο φτέρης θα δούμε ότι αυτό αποτελείται από πολλά μικρότερα φύλλα που όμως και αυτά είναι σαν μινιατούρες αυτού ακριβώς του φύλλου το οποίο αποτελούν. Αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο συναντάμε πολλές φορές στην φύση και συνεπώς στα μαθηματικά, δηλαδή ένα σύνολο αποτελείται από υποσύνολα τα οποία είναι πανομοιότυπα ή κατά βάσιν όμοια του συνόλου που αποτελούν.

Και γιατί αυτό μας ενδιαφέρει ;

Μας ενδιαφέρει και μάλιστα πάρα πολύ γιατί η κοινωνία σε όλα της τα σύνολα από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο μέχρι την ολοκληρία της είναι ακριβώς σαν μία ρώσικη μπάμπουσκα : δηλαδή, το πιο μικρό υποσύνολο της κοινωνίας είναι ακριβώς το ίδιο αλλά σε μικρότερη κλίμακα με το μεγαλύτερο σύνολο το οποίο είναι και όλη η κοινωνία.

Και τι σημαίνει αυτό ;

Αυτό σημαίνει ότι εάν μπορέσουμε και μάθουμε τους κανόνες που διαμορφώνουν τις « μπάμπουσκες » τότε είμαστε πλήρως ικανοί και σε έλεγχο να μπορέσουμε να καταλάβουμε και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που έχουμε σε όλες ανεξαιρέτως τις πτυχές της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μελετώντας οποιαδήποτε « μπάμπουσκα » αλλά σίγουρα κάποιες « μπάμπουσκες » είναι πιο εύκολες να τις αντιληφθούμε και μελετήσουμε από άλλες. Μας συμφέρει λοιπόν να διαλέξουμε αυτήν που μας είναι λιγότερο απειλητική αλλά συγχρόνως και περισσότερο δυνατόν να την επηρεάσουμε άμεσα : μία ισορροπία που δεν είναι πάντα εύκολη να επιτευχθεί.

Μα, πως είναι δυνατόν να ισχύει το παραπάνω αξίωμα του φαινομένου της φτέρης ή του παραδείγματος με τις « μπάμπουσκες » όταν ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας όπως η οικογένεια, το σχολείο , η επιστήμη, η πολιτική, η θρησκεία, η επαγγελματική / επιχειρησιακή συμπεριφορά, η οικονομία, το κράτος, το έθνος φαίνονται τόσο διαφορετικά και ασύνδετα μεταξύ τους ; Εν τέλει πώς μπορεί η επίδοση του Θανασάκη στο σχολείο να επηρεάζει και να επηρεάζεται από την γενική οικονομική κατάσταση του κράτους ;

Η απάντηση είναι πολύ απλή όπως και όλες οι γραμμές και αλήθειες που διέπουν και διαμορφώνουν την κάθε πτυχή της κοινωνίας (« μπάμπουσκα » ) είναι απλές και θεωρητικά πλήρως κατανοητές αν και πολλές φορές τραυματικές : όλες οι πτυχές της κοινωνίας έχουν τον εξής κοινό παράγοντα : αποτελούνται και διατηρούνται από ανθρώπους. Και εδώ έχει έρθει η στιγμή να πούμε ένα πολύ βασικό αξίωμα :

Τίποτα στην κοινωνία δεν είναι απρόσωπο και όλα είναι μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς χωρίς τίποτε απόκοσμο ή μυστικιστικό.

Τι σημαίνει αυτό ;

Αυτό σημαίνει ότι για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας, από το γιατί η γιαγιά μας μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα χωρίς εμφανή λόγο μέχρι την μυστηριώδη αλλά συνεχή αύξηση των τιμών κάθε βδομάδα, ευθύνεται κάποιος άνθρωπος ο οποίος έχει όνομα και επώνυμο και σαφές εμφανέστατο συμφέρον να κάνει το περιβάλλον να έχει το συγκεκριμένο εφφέ που εμείς εισπράττουμε.

Καθότι η ψυχολογία μας λέει ότι όλα ανεξαιρέτως τα άτομα δρούν και αντιδρούν με τις ίδιες βασικές αρχές συμπεριφοράς και λογικής και στοχεύουν στους ίδιους στόχους αλλά με διαφορετικά μέσα οδηγούμαστε στο εξής πολύ απλό και χαρμόσυνο συμπέρασμα :

Η κοινωνία διέπεται και λειτουργεί από άτομα με προσωπικότητα και ταυτότητα --> – ( συνεπώς ) Η κοινωνία δεν είναι απρόσωπη--> – Η κοινωνία δρά όπως δρούν και δύο μεμονωμένα άτομα μεταξύ τους .

Εφόσον στην κοινωνία υπάρχει τριβή και ανταγωνισμός δεν υπάρχει αρμονία και σύμπνοια ανάμεσα σε διάφορες πτυχές και κοινωνικές ομάδες (« μπάμπουσκες » )--> – Εφόσον υπάρχει ανταγωνισμός σημαίνει ότι υπάρχει προσπάθεια επιβολής και υποδούλωσης ανάμεσα στις πτυχές και κοινωνικές ομάδες -->

–--> Υπάρχει προσπάθεια χειρισμού και χειραγώγησης ανάμεσα στις πτυχές και κοινωνικές ομάδες.

Αφού η κοινωνία δρά όπως δρούν και δύο μεμονωμένα άτομα μεταξύ τους ΚΑΙ υπάρχει προσπάθεια χειρισμού και χειραγώγησης ανάμεσα στις πτυχές και κοινωνικές ομάδες ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ

Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ :

ΣΥΝΕΠΩΣ

ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ / ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΔΡΑΠΟΔΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.

Ναι αλλά γιατί αυτό είναι χαρμόσυνο ; Δεν θα έπρεπε να είναι εκφοβιστικό ;

Και βέβαια όχι !

Δεν πρέπει να είναι εκφοβιστικό αλλά χαρμόσυνο επειδή εμείς ξέρουμε την πραγματική αξία και δύναμη που έχει κάποιος ( άτομο ή ομάδα ) που είναι στόχος πιθανού εξανδραποδισμού και που αυτός που θέλει να εξανδραποδίσει προσπαθεί να κλέψει δόλια και ύπουλα. Γιατί δόλια και ύπουλα ;

Γιατί αυτός που προσπαθεί να καπηλευτεί ή να χρησιμοποιήσει την αξία ή την δύναμη των άλλων δεν έχει ( ή πιστεύει ότι δεν έχει ) ο ίδιος αξία και δύναμη ( και ως άτομο και ως κοινωνικό σύνολο ).

Και τι σχέση έχει το πόκερ με όλα αυτά ;

Το μπλοφάρισμα.

Ένας παίκτης πόκερ ΔΕΝ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΤΙ ΧΑΡΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΕΡΘΕΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΤΙ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥ ΕΧΕΙ
ΕΡΘΕΙ.

Τα άτομα και τα κοινωνικά σύνολα τα οποία το έχουν καταλάβει αυτό, ενώ έχουν πολύ αδύναμο χαρτί καταφέρνουν να κερδίζουν την μπάνκα με αυτό το πενιχρό χαρτί γιατί μπλοφάρουν τόσο καλά ώστε να κάνουν αυτούς που έχουν το φλός ρουαγιάλ να πάνε πάσο.

Τι είναι το μπλοφάρισμα ;

Είναι η χειραγώγηση και η επιβολή από το ένα άτομα στο άλλο ή το ένα κοινωνικό σύνολο στο άλλο.

Τι είναι ο παίχτης που έχει πάει πάσο ενώ έχει φλος ρουαγιάλ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΦΛΟΣ ΡΟΥΑΓΙΑΛ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΧΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ;

Είναι ένα ελεύθερο ανδράποδο.

Τι είναι αυτός που μπλοφάρει ;

Είναι επίσης ένα ελεύθερο ανδράποδο που θα ακολουθήσει τον αμέσως καλύτερο μπλοφατζή. Είναι ένα αδύναμο άτομο που χρησιμοποιεί κανόνες που δεν υπάρχουν στο παιχνίδι για να κερδίσει τους δυνατούς οι οποίοι παίζουν όπως πρέπει.

Τι είναι αυτός που εμπιστεύεται τα χαρτιά του όταν έχει αντικειμενικές ενδείξεις και ξέρει να διαβάζει αυτές τις ενδείξεις έχοντας υπ’ όψη του τους κανόνες του παιχνιδιού και όχι ότι προσπαθεί να του δείξει ο άλλος ;

Ελεύθερος άνθρωπος .

Και πώς μπορούμε να διακρίνουμε ποιος είναι ο μπλοφατζής και ποιος δεν είναι ;

Αυτό θα αρχίσουμε να το εξετάζουμε στο επόμενο άρθρο.

Σχόλια, απορίες και συζήτηση είναι πάντα ευπρόσδεκτα.

Ποιός Επωφελείται του Εγκλήματος;

Όλες οι έννοιες οι οποίες διέπουν την ζωή μας είναι αλληλένδετες σε νόημα και σχέσεις. Το μυστικό λοιπόν στο να καταλάβουμε πραγματικά και από μόνοι μας χωρίς την ανάγκη ερμηνείας από τον κάθε ‘expert’, ο οποίος προσφέρεται να δώσει αποφθεγματικά κάποιες απαντήσεις χωρίς όμως να προσφέρει και την απελευθερωτική και πραγματικά διαφωτιστική λογική διαδικασία με την οποία έφτασε σε αυτό το απόφθεγμα, είναι να ψάξουμε με την δική μας ικανότατη λογική να βρούμε τον τρόπο σύνδεσης των εννοιών αλλά και καταστάσεων της καθημερινότητας και όχι μόνο.

Τι εννοούμε με αυτό ;

Εξοπλιζόμαστε με ένα σύστημα ερωτήσεων στις οποίες δεν δεχόμαστε απαντήσεις που δεν είναι επι της ουσίας αλλά της κατηγορίας « αυτό έτσι είναι / έτσι κάνουν όλοι / κλπ, κλπ». Επίσης δεν δεχόμαστε απαντήσεις οι οποίες είναι άτοπες και εκτός θέματος και συνήθως ανήκουν στην κατηγορία « είσαι σκληρός / είσαι αναιδής / είσαι ηλίθιος / πώς τολμάς / μα είναι πράγματα αυτά / κλπ, κλπ».

Εξοπλιζόμαστε με θάρρος το οποίο σημαίνει ότι βρίσκουμε τις απαντήσεις στις ερωτήσεις μας χωρίς να φοβόμαστε τι θα είναι αυτή η απάντηση ή τι θα δείξει για την κοινωνία, την οικογένεια μας, την ζωή μας, για δύο λόγους :

α) ό,τι και να είναι εφόσον αποτελεί επι της ουσίας απάντηση στην ερώτηση μας προϋπήρχε στην ζωή μας και μας επηρέαζε ούτως ή άλλως. Συνεπώς αποτελεί κάτι που δεν πρέπει να μας απειλεί ή να μας φοβίζει γιατί ήδη το αντιμετωπίζουμε και το έχουμε αποδεδειγμένα επιβιώσει και μάλιστα με τις πλέον δύσκολες συνθήκες αφού δεν το είχαμε καν υπ’ όψη μας. Συνεπώς τώρα μας δίνεται η δυνατότητα να κάνουμε ό,τι θέλουμε σε σχέση με αυτό που μόλις συνειδητοποιήσαμε πολύ καλύτερα και με λιγότερη ενέργεια αφού ξέρουμε περί τίνος πρόκειται.

β) δεν διακυβεύεται επ’ ουδενί η αξία μας με το γεγονός ότι βλέπουμε τις επι της ουσίας απαντήσεις στις ερωτήσεις μας αλλά αντιθέτως αυξάνεται διότι επιδεικνύουμε εξελιγμένη ευφυΐα και ενήλικη σκέψη.

Θα πρέπει να θυμόμαστε ότι όλη αυτή η διαδικασία ΔΕΝ ΑΥΞΑΝΕΙ ΤΙΣ ΕΥΘΥΝΕΣ ΜΑΣ προς τον εαυτό μας και τον περίγυρο μας καθότι από την στιγμή που αναλαμβάνουμε το status του ενήλικου ατόμου όλες οι ευθύνες που άπτονται της ενηλικίωσης γίνονται δικές μας είτε τις έχουμε συνειδητοποιήσει είτε όχι. Συνεπώς μας συμφέρει να ξέρουμε πλήρως το εύρος αλλά και τα όρια των ευθυνών και δικαιωμάτων μας ώστε να μην μπορεί κανείς να μας προσάψει ευθύνες που δεν μας ανήκουν και να μας κλέψει δικαιώματα που κατέχουμε ή δικαιώματα που ανήκουν σε αυτούς που έχουν συγκεκριμένες ευθύνες.

Δηλαδή, με την διαδικασία ανεύρεσης και καθορισμού των πραγματικών αξιών, ευθυνών, δικαιωμάτων καθώς και των καταστάσεων ( όπως πραγματικά είναι, όπως λανσάρεται ότι είναι και όπως θα έπρεπε πραγματικά να είναι ) ΕΧΟΥΜΕ ΜΟΝΟ ΚΕΡΔΟΣ ΚΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΑΠΩΛΕΙΑ. Θα έλεγε κανείς ότι η διαδικασία αυτή είναι μια από τις λίγες ευκαιρίες / κελεπούρια που υπάρχουν στο στερέωμα και σαφώς υπάρχουν πολλοί που θα παλέψουν μέχρις εσχάτων με νύχια και με δόντια για να μας αποτρέψουν από το να το αποκτήσουμε και σαφώς να σταματήσουμε να είμαστε Ελεύθερα Ανδράποδα και να γίνουμε άμεσα Ελεύθεροι Άνθρωποι.

Μα ποιοί είναι τέλος πάντων αυτοί που θέλουν να είμαστε Ελεύθερα Ανδράποδα ;

Εδώ πολλοί θα περίμεναν μία πολιτικοποιημένη απάντηση . Όμως η πολιτική είναι μία πίστα στην οποία για να μπορέσουμε να παίξουμε πρέπει να έχουμε ολοκληρώσει και τελειοποιήσει την κατανόηση μας της πίστας της καθημερινής μας ζωής και των ανθρώπων με τους οποίους συμβιώνουμε και συνδιαλλασσόμαστε άμεσα. Θα δούμε ότι με μαθηματική ακρίβεια η αφηρημένη εξίσωση των διαφόρων δυνάμεων της πολιτικής υπάρχει και εφαρμόζεται επανειλημμένα και συγκεκριμένα μέσα στους κοινωνικούς κύκλους μας και την οικογένεια μας .

Τι σημαίνει αυτό ;

Σημαίνει ότι για να καταλάβουμε την πολιτική πρέπει πρώτα να καταλάβουμε τις δυνάμεις και τα κίνητρα που καθοδηγούν και διαμορφώνουν την συμπεριφορά των ατόμων που αποτελούν την οικογένεια, τους φίλους, τους συγγενείς, τους γνωστούς / γείτονες / συναδέλφους.

Μόλις πραγματικά το καταλάβουμε αυτό τότε θα είμαστε σε θέση να διαβάζουμε την πολιτική σαν ακτινογραφία όπως και να διαβλέπουμε τα διάφορα διαμετρήματα και εκδόσεις των Ελευθέρων Ανδραπόδων.

Μα ποιος θέλει ένα Ελεύθερο Ανδράποδο ;

Αν έδινα άμεσα την απάντηση θα αποτελούσα και εγώ έναν expert ο οποίος δίνει την φλόγα αλλά όχι και τον αναπτήρα σε αυτούς που χρειάζονται συνεχώς φωτιά. Γι’ αυτό λοιπόν θα ξεκινήσουμε από τον αναπτήρα και θα ανάψετε εσείς τη φλόγα σας όπως αρμόζει σε Ελεύθερους Ανθρώπους.

Για να βρούμε ποιος θέλει ένα Ελεύθερο Ανδράποδο πρέπει να ρωτήσουμε την ερώτηση που μας θέτει η λογική : « ποιος επωφελείται από αυτό;»

Γιατί είναι αυτή η λογική ερώτηση;

Διότι κανένας δεν επενδύει τόση στρατηγική, ενέργεια και επιμονή σε κάτι που δεν θα του αποφέρει / αποδώσει τουλάχιστον τα τριπλά από αυτά που έχει επενδύσει. Αυτός που δεν χρειάζεται Ελεύθερο Ανδράποδο δεν ασχολείται να εξαναγκάσει κάποιον να γίνει ένα.

Ανέκαθεν κάποιος ήθελε έναν δούλο ή υποτακτικό ώστε να αναθέσει σε αυτόν όλες τις δραστηριότητες που απαιτούσαν κόπο, θάρρος, δύναμη, ευφυΐα, ικανότητα, εφευρετικότητα, αξιοσύνη και αυτός / αυτή να καπηλευθεί αυτά που ο δούλος ή υποτακτικός θα παρήγαγε.

Ένα τέτοιο άτομο είτε πιστεύει ότι υστερεί σε όλα τα παραπάνω από αυτόν που θέλει να υποδουλώσει είτε δεν θέλει να επενδύσει στις δικές του δυνάμεις για να έχει τις αντίστοιχες απολαβές τις οποίες όμως απαιτεί και σαφώς δεν θέλει σε καμμία των περιπτώσεων να καταλάβει ο δούλος τα παραπάνω και να γευτεί τις απολαβές οι οποίες θα του ανήκαν εάν ήταν Ελεύθερος Άνθρωπος.

Συνεπώς για να βρούμε ποιος επωφελείται από την ύπαρξη των Ελευθέρων Ανδραπόδων θα πρέπει να ψάξουμε στο περιβάλλον μας για να βρούμε άτομα τα οποία :

1. δηλώνουν αβάσιμη / ανυπόστατη αδυναμία και ταυτόχρονα απαιτούν την συνδρομή συγκεκριμένων άλλων
2. με την συναισθηματική τους κατάσταση επιβάλλουν την θέληση τους και εξαναγκάζουν τους άλλους να υποταχθούν με τον φόβο που τους εμπνέουν για την πιθανή επικείμενη επιδείνωση της οποιασδήποτε κατάστασης τους ( π.χ. « ωχ! Αν το μάθει ο / η ….. τι θα γίνουμε / πώς να πω κάτι τέτοιο που θα γίνει ο χαμός / που θα μείνει στον τόπο / που θα αρρωστήσει / κλπ» )
3. απειλούν με το παραμικρό ότι θα φύγουν, θα μετακομίσουν, θα εγκαταλείψουν, θα πεθάνουν, θα σταματήσουν να χρηματοδοτούν, θα επικαλεσθούν τον θεό να κατακάψει / να τιμωρήσει τον περίγυρο ή συγκεκριμένο άτομο.
4. διατυμπανίζουν την σωστή τους κρίση, συμπεριφορά, ηθική, καλοσύνη, ευσέβεια, αρετή, εξυπνάδα, ικανότητα, ομορφιά, κ.ά. ακόμα και αν αποδεδειγμένα κάτι τέτοιο δεν ισχύει και σε περίπτωση που κάποιος τους το υποδείξει επιδίδονται σε επικών διαστάσεων επιθέσεις και υστερικές / μανιακές συμπεριφορές οι οποίες εκφοβίζουν και εξαναγκάζουν τους άλλους να λένε : « άστον αυτός / αυτή έτσι είναι μη του δίνεις σημασία / πρέπει να τον ανεχθείς / κλπ» .
5. διατυμπανίζουν την τεράστια ικανότητα τους και την τεράστια ταυτόχρονα ατυχία τους που οι καταστάσεις / η τύχη / ο Θεός εμπόδισε / απαγόρεψε την κοινωνική / οικογενειακή / επαγγελματική / προσωπική τους επιτυχία ενώ ταυτόχρονα κατηγορούν, φθονούν και απορρίπτουν άλλους ανθρώπους λέγοντας ότι σε σύγκριση με την δική τους αξία δεν τους αξίζει αυτό που έχουν. Με αυτό επιβάλλονται στα άτομα για τα οποία « έχουν θυσιαστεί / γίνονται χαλί / τα υπεραγαπούν / κλπ» και δεν ανέχονται επί της ουσίας αντιρρήσεις με την κατηγορία « είσαι αχάριστος /η» .
6. επίσης φέρονται πολύ εγκάρδια σε όλους αυτούς που φθονούν όταν αυτοί είναι μπροστά και γενικώς είναι πολύ αποφθεγματικοί και απόλυτοι σε ό,τι αφορά τον περίγυρο τους εξαιρώντας τον εαυτό τους με την εξής φράση :

« άλλο εγώ / τι σχέση έχω εγώ» και επίσης προσθέτοντας κάποια εμφανή ή

υποδόρια επίκριση προς την ευφυΐα και την ηθικότητα του ατόμου που πολύ

ευφυώς υπέδειξε την χρήση δύο μέτρων και δύο σταθμών .

Με αυτές τις κατευθυντήριες γραμμές κοιτάξτε στον περίγυρο σας χωρίς φόβο και δείτε ποιος επωφελείται του εγκλήματος.

Μην φοβηθείτε αν βρείτε επωφελούμενους πολύ κοντά σας και σίγουρα μη φοβηθείτε αν υποψιαστείτε ότι μπορεί κάποιο από τα παραπάνω γνωρίσματα να σας περιγράφει. Και μόνο το γεγονός ότι το υποψιάζεστε ή το βλέπετε στους γύρω σας σας παρουσιάζει μία επιλογή εκεί που δεν υπήρχε καμμία :

Πώς να αντιμετωπίσω και να ελέγχω τις καταστάσεις που με επηρεάζουν ενσυνείδητα και κατόπιν δικής μου επιλογής του να είμαι Ελεύθερος /η ή όχι ;

Θέμα το οποίο θα εξετάσουμε στο επόμενο άρθρο.

Απορίες, σχόλια και ανάγκη για επικοινωνία είναι ευπρόσδεκτα.

Ελεύθερο Ανδράποδο

Το παρόν blog δημιουργήθηκε και θα υπάρχει ως ένα σαφές και ξεκάθαρο ντοκουμέντο μαζί με επιστημονική ανάλυση επι των καταστάσεων και δυνάμεων οι οποίες δημιουργούν στον μέσο άνθρωπο το εξής οξύμωρο από άποψη προσωπικής ταυτότητας και συμπεριφοράς :

Στην μοντέρνα κοινωνία, ιδίως στις ευρωπαϊκές και δυτικές κοινωνίες ο πολίτης ειδικά και ο άνθρωπος γενικά είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΔΡΑΠΟΔΟ.

Τι σημαίνει αυτό και προς ποιόν εμπεριέχει μομφή ;

Η μομφή ( και συνεπώς και η ευθύνη ) απευθύνεται σε πολύ περισσότερους παράγοντες από ό,τι διαφαίνεται και ΔΕΝ είναι αποκλειστικά και μόνο ευθύνη του ίδιου του πολίτη και ανθρώπου όπως γενικά διδάσκεται από την αρχή της κοινωνικοποίησης του ατόμου.

Αόρατες αλλά πολύ ισχυρές δυνάμεις χειρισμού σε προσωπικό, διαπροσωπικό και κοινωνικό επίπεδο δημιουργούν ένα αδιαπέραστο γκρί τοπίο στο οποίο όλοι φταίνε άρα κανείς.

Αλλά πρίν αναλύσουμε την απόδοση ευθυνών και την συστηματική θόλωση της αντιλήψεως κάθε ευσυνείδητου ατόμου σχετικά με την διαδικασία δράσης – αντίδρασης που διέπει την καθημερινή μας ζωή πρέπει να ορίσουμε τι είναι πραγματικά το Ελεύθερο Ανδράποδο.

Ο ορισμός του ελεύθερου ανθρώπου είναι ως εξής : «

α) ο απηλλαγμένος παντός εξαναγκασμού, πιέσεως, περιορισμού ή εμποδίου, ανεξάρτητος .

β) ο μη υπόδουλος εθνικώς ή πολιτικώς, μη υποτελής.

γ) ο ανεμπόδιστος, άφοβος και ανεπηρέαστος άνθρωπος.

δ) ο έχων ελευθερίαν δράσεως ο έχων αδεσμεύτους τας χείρας, ο έχων ελευθέρας τας χείρας, ο μη έχων δεσμά. » [1]

Αντίθετα ο ορισμός του ανδραπόδου είναι ως εξής :

«

α) δούλος ( άνθρωπος στερηθείς της προσωπικής του ελευθερίας, ο μη έχων ανεξαρτησίαν, ο υποτεταγμένος είς τι πάθος ), δουλοπρεπής

β) υπηρέτης, υποτελής. » [2]

Πώς λοιπόν ορίζεται το Ελεύθερο Ανδράποδο ;

Ορίζεται ως ο άνθρωπος ο οποίος θεωρητικά είναι ελεύθερος να πράξει κατά βούληση και να σκεφτεί χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς τι θέλει να είναι και πώς θέλει να συμπεριφέρεται. Αυτός ο άνθρωπος πραγματικά πιστεύει ότι όντως είναι ελεύθερος και πράττει κατά βούληση και σκέφτεται χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς αλλά μέσα στα πλαίσια της « λογικής» .

Το Ελεύθερο Ανδράποδο πολλές φορές αναχαιτίζεται από παραινέσεις και εκβιασμούς του τύπου :

« αυτό δεν είναι λογικό»,

« αυτό δεν γίνεται»,

« τι θα πεί ο κόσμος»,

« πώς θα το πάρει ο________»,

« σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου»,

« είσαι σκληρός»,

« δεν θα πεις εσύ / υποδείξεις εσύ πώς είναι το σωστό»,

« χρειάζεσαι ποιμένα / αρχηγό / ηγέτη»,

« δεν μπορείς να αποφασίσεις για τον εαυτό σου»,

« κανείς δεν θα σου δώσει σημασία ακόμα και αν τολμήσεις να μιλήσεις»,

« άσε να το κάνει κάποιος άλλος»,

« έτσι κάνουν όλοι / αυτό έτσι γίνεται / είναι / αυτό δεν αλλάζει»,

κλπ.

Όταν λοιπόν φτάνει στα όρια της αποδεκτής ελεύθερης συμπεριφοράς μπαίνουνε οι αλυσίδες του κοινωνικού εκβιασμού και φεύγει η «ελευθερία» και μένει το ανδράποδο το οποίο υπακούει σε κανόνες και διαταγές λόγω του φόβου και του συναισθηματικού αλλά και ουσιαστικού εκβιασμού που του γίνεται.

Στην κοινωνία μας τα Ελεύθερα Ανδράποδα είναι τόσο ελεύθερα όσο και τα ψάρια σε ένα ενυδρείο με τεχνητό φόντο του ωκεανού : μπορούν να παν οπουδήποτε μέσα από τα γυάλινα όρια και μπορούν να δουν τον εικονικό ωκεανό αλλά δεν τους επιτρέπεται ποτέ να τον βιώσουν…

… ποτέ ; όχι ποτέ. Μια μικρή ομάδα από Ελεύθερα Ανδράποδα έχουν κατορθώσει να ξεφύγουν από το ενυδρείο τους, να γίνουν Ελεύθεροι Άνθρωποι και από τότε συνεχίζουν και αντιστέκονται στις προσπάθειες να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν « στην θέση τους».

Η διαδικασία είναι απλή αλλά όχι εύκολη, εκτός εάν είμαστε αποφασισμένοι να την ακολουθήσουμε. Σε αυτήν την περίπτωση είναι όχι μόνο απλή, ξεκάθαρη και βατή αλλά και πολύ συναρπαστική.

Και πώς κάνουμε το πρώτο βήμα ;

Πρίν κάνουμε ο,τιδήποτε και αποφασίσουμε ο,τιδήποτε μαθαίνουμε ποιο είναι το πραγματικό τοπίο και οι πραγματικές συνθήκες στις οποίες ζούμε καθημερινά.

Βλέπουμε ποιος ευθύνεται για τι.

Συνειδητοποιούμε την πραγματική δύναμη που όλοι ανεξαιρέτως έχουμε και εξασκούμε καθημερινά. Απλώς σκεφτείτε ως απόδειξη ότι κανένας δεν ασχολείται ή ενδιαφέρεται να ελέγξει, επηρεάσει και υποδουλώσει ένα ασθενές και γενικά αδύναμο όν. Αντιθέτως, ένας καλός δούλος / υπάλληλος / υφιστάμενος / υπήκοος πρέπει να είναι τετράγερος και πολλών και ιδιαιτέρων ικανοτήτων για να είναι χρήσιμος ενώ οι ασθενείς και αδύναμοι εκτελούνται ή αφήνονται να πεθάνουν καθότι είναι άχρηστοι.

Σε ποιόν ;

Αυτό είναι κάτι που θα αρχίσουμε να το εξερευνούμε στο επόμενο άρθρο.

Σας έχει ποτέ δοθεί αυτή η αίσθηση ; Στείλτε μου e-mail με την περιγραφή του συναισθήματος και της κατάστασης που το προκάλεσε και θα το αναλύσουμε είτε εδώ είτε κατ’ ιδίαν εάν προτιμάτε.

---

[1] Εγκυκλοπαιδικό Γλωσσολογικό Λεξικό, Μορφωτική Εταιρεία, Αθήναι.

[2] Εγκυκλοπαιδικό Γλωσσολογικό Λεξικό, Μορφωτική Εταιρεία, Αθήναι.