Εάν παρατηρήσουμε ένα φύλλο φτέρης θα δούμε ότι αυτό αποτελείται από πολλά μικρότερα φύλλα που όμως και αυτά είναι σαν μινιατούρες αυτού ακριβώς του φύλλου το οποίο αποτελούν. Αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο συναντάμε πολλές φορές στην φύση και συνεπώς στα μαθηματικά, δηλαδή ένα σύνολο αποτελείται από υποσύνολα τα οποία είναι πανομοιότυπα ή κατά βάσιν όμοια του συνόλου που αποτελούν.
Και γιατί αυτό μας ενδιαφέρει ;
Μας ενδιαφέρει και μάλιστα πάρα πολύ γιατί η κοινωνία σε όλα της τα σύνολα από το πιο μικρό μέχρι το πιο μεγάλο μέχρι την ολοκληρία της είναι ακριβώς σαν μία ρώσικη μπάμπουσκα : δηλαδή, το πιο μικρό υποσύνολο της κοινωνίας είναι ακριβώς το ίδιο αλλά σε μικρότερη κλίμακα με το μεγαλύτερο σύνολο το οποίο είναι και όλη η κοινωνία.
Και τι σημαίνει αυτό ;
Αυτό σημαίνει ότι εάν μπορέσουμε και μάθουμε τους κανόνες που διαμορφώνουν τις « μπάμπουσκες » τότε είμαστε πλήρως ικανοί και σε έλεγχο να μπορέσουμε να καταλάβουμε και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες που έχουμε σε όλες ανεξαιρέτως τις πτυχές της ανθρώπινης κοινωνίας. Αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μελετώντας οποιαδήποτε « μπάμπουσκα » αλλά σίγουρα κάποιες « μπάμπουσκες » είναι πιο εύκολες να τις αντιληφθούμε και μελετήσουμε από άλλες. Μας συμφέρει λοιπόν να διαλέξουμε αυτήν που μας είναι λιγότερο απειλητική αλλά συγχρόνως και περισσότερο δυνατόν να την επηρεάσουμε άμεσα : μία ισορροπία που δεν είναι πάντα εύκολη να επιτευχθεί.
Μα, πως είναι δυνατόν να ισχύει το παραπάνω αξίωμα του φαινομένου της φτέρης ή του παραδείγματος με τις « μπάμπουσκες » όταν ορισμένα κομμάτια της κοινωνίας όπως η οικογένεια, το σχολείο , η επιστήμη, η πολιτική, η θρησκεία, η επαγγελματική / επιχειρησιακή συμπεριφορά, η οικονομία, το κράτος, το έθνος φαίνονται τόσο διαφορετικά και ασύνδετα μεταξύ τους ; Εν τέλει πώς μπορεί η επίδοση του Θανασάκη στο σχολείο να επηρεάζει και να επηρεάζεται από την γενική οικονομική κατάσταση του κράτους ;
Η απάντηση είναι πολύ απλή όπως και όλες οι γραμμές και αλήθειες που διέπουν και διαμορφώνουν την κάθε πτυχή της κοινωνίας (« μπάμπουσκα » ) είναι απλές και θεωρητικά πλήρως κατανοητές αν και πολλές φορές τραυματικές : όλες οι πτυχές της κοινωνίας έχουν τον εξής κοινό παράγοντα : αποτελούνται και διατηρούνται από ανθρώπους. Και εδώ έχει έρθει η στιγμή να πούμε ένα πολύ βασικό αξίωμα :
Τίποτα στην κοινωνία δεν είναι απρόσωπο και όλα είναι μέρος της ανθρώπινης συμπεριφοράς χωρίς τίποτε απόκοσμο ή μυστικιστικό.
Τι σημαίνει αυτό ;
Αυτό σημαίνει ότι για κάθε τι που συμβαίνει γύρω μας, από το γιατί η γιαγιά μας μας κάνει να αισθανόμαστε άσχημα χωρίς εμφανή λόγο μέχρι την μυστηριώδη αλλά συνεχή αύξηση των τιμών κάθε βδομάδα, ευθύνεται κάποιος άνθρωπος ο οποίος έχει όνομα και επώνυμο και σαφές εμφανέστατο συμφέρον να κάνει το περιβάλλον να έχει το συγκεκριμένο εφφέ που εμείς εισπράττουμε.
Καθότι η ψυχολογία μας λέει ότι όλα ανεξαιρέτως τα άτομα δρούν και αντιδρούν με τις ίδιες βασικές αρχές συμπεριφοράς και λογικής και στοχεύουν στους ίδιους στόχους αλλά με διαφορετικά μέσα οδηγούμαστε στο εξής πολύ απλό και χαρμόσυνο συμπέρασμα :
Η κοινωνία διέπεται και λειτουργεί από άτομα με προσωπικότητα και ταυτότητα --> – ( συνεπώς ) Η κοινωνία δεν είναι απρόσωπη--> – Η κοινωνία δρά όπως δρούν και δύο μεμονωμένα άτομα μεταξύ τους .
Εφόσον στην κοινωνία υπάρχει τριβή και ανταγωνισμός δεν υπάρχει αρμονία και σύμπνοια ανάμεσα σε διάφορες πτυχές και κοινωνικές ομάδες (« μπάμπουσκες » )--> – Εφόσον υπάρχει ανταγωνισμός σημαίνει ότι υπάρχει προσπάθεια επιβολής και υποδούλωσης ανάμεσα στις πτυχές και κοινωνικές ομάδες -->
–--> Υπάρχει προσπάθεια χειρισμού και χειραγώγησης ανάμεσα στις πτυχές και κοινωνικές ομάδες.
Αφού η κοινωνία δρά όπως δρούν και δύο μεμονωμένα άτομα μεταξύ τους ΚΑΙ υπάρχει προσπάθεια χειρισμού και χειραγώγησης ανάμεσα στις πτυχές και κοινωνικές ομάδες ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ
Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΔΙΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΒΑΣΙΚΗ ΑΡΧΗ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑΣ ΓΙΑ ΕΠΙΒΟΛΗ ΚΑΙ ΥΠΟΔΟΥΛΩΣΗ ΠΟΥ ΔΙΕΠΕΙ ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΙΑΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΜΑΣ ΣΧΕΣΕΙΣ :
ΣΥΝΕΠΩΣ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΤΟΜΑ ΕΤΣΙ ΚΑΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΠΤΥΧΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ / ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ ΟΜΑΔΕΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ΑΝΔΡΑΠΟΔΩΝ ΚΑΙ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΑ ΕΛΕΓΧΟΥΝ.
Ναι αλλά γιατί αυτό είναι χαρμόσυνο ; Δεν θα έπρεπε να είναι εκφοβιστικό ;
Και βέβαια όχι !
Δεν πρέπει να είναι εκφοβιστικό αλλά χαρμόσυνο επειδή εμείς ξέρουμε την πραγματική αξία και δύναμη που έχει κάποιος ( άτομο ή ομάδα ) που είναι στόχος πιθανού εξανδραποδισμού και που αυτός που θέλει να εξανδραποδίσει προσπαθεί να κλέψει δόλια και ύπουλα. Γιατί δόλια και ύπουλα ;
Γιατί αυτός που προσπαθεί να καπηλευτεί ή να χρησιμοποιήσει την αξία ή την δύναμη των άλλων δεν έχει ( ή πιστεύει ότι δεν έχει ) ο ίδιος αξία και δύναμη ( και ως άτομο και ως κοινωνικό σύνολο ).
Και τι σχέση έχει το πόκερ με όλα αυτά ;
Το μπλοφάρισμα.
Ένας παίκτης πόκερ ΔΕΝ ΒΑΣΙΖΕΤΑΙ ΠΟΤΕ ΣΤΟ ΤΙ ΧΑΡΤΙ ΘΑ ΤΟΥ ΕΡΘΕΙ ΑΛΛΑ ΣΤΟ
ΠΩΣ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΠΙΣΤΕΨΟΥΝ ΤΙ ΧΑΡΤΙ ΤΟΥ ΕΧΕΙ
ΕΡΘΕΙ.
Τα άτομα και τα κοινωνικά σύνολα τα οποία το έχουν καταλάβει αυτό, ενώ έχουν πολύ αδύναμο χαρτί καταφέρνουν να κερδίζουν την μπάνκα με αυτό το πενιχρό χαρτί γιατί μπλοφάρουν τόσο καλά ώστε να κάνουν αυτούς που έχουν το φλός ρουαγιάλ να πάνε πάσο.
Τι είναι το μπλοφάρισμα ;
Είναι η χειραγώγηση και η επιβολή από το ένα άτομα στο άλλο ή το ένα κοινωνικό σύνολο στο άλλο.
Τι είναι ο παίχτης που έχει πάει πάσο ενώ έχει φλος ρουαγιάλ ΕΠΕΙΔΗ ΠΕΙΘΕΤΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΦΛΟΣ ΡΟΥΑΓΙΑΛ ΤΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΕΙ ΝΑ ΚΕΡΔΙΣΕΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΗ ΧΑΡΤΙΑ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ ;
Είναι ένα ελεύθερο ανδράποδο.
Τι είναι αυτός που μπλοφάρει ;
Είναι επίσης ένα ελεύθερο ανδράποδο που θα ακολουθήσει τον αμέσως καλύτερο μπλοφατζή. Είναι ένα αδύναμο άτομο που χρησιμοποιεί κανόνες που δεν υπάρχουν στο παιχνίδι για να κερδίσει τους δυνατούς οι οποίοι παίζουν όπως πρέπει.
Τι είναι αυτός που εμπιστεύεται τα χαρτιά του όταν έχει αντικειμενικές ενδείξεις και ξέρει να διαβάζει αυτές τις ενδείξεις έχοντας υπ’ όψη του τους κανόνες του παιχνιδιού και όχι ότι προσπαθεί να του δείξει ο άλλος ;
Ελεύθερος άνθρωπος .
Και πώς μπορούμε να διακρίνουμε ποιος είναι ο μπλοφατζής και ποιος δεν είναι ;
Αυτό θα αρχίσουμε να το εξετάζουμε στο επόμενο άρθρο.
Σχόλια, απορίες και συζήτηση είναι πάντα ευπρόσδεκτα.
No comments:
Post a Comment