Το παρόν blog δημιουργήθηκε και θα υπάρχει ως ένα σαφές και ξεκάθαρο ντοκουμέντο μαζί με επιστημονική ανάλυση επι των καταστάσεων και δυνάμεων οι οποίες δημιουργούν στον μέσο άνθρωπο το εξής οξύμωρο από άποψη προσωπικής ταυτότητας και συμπεριφοράς :
Στην μοντέρνα κοινωνία, ιδίως στις ευρωπαϊκές και δυτικές κοινωνίες ο πολίτης ειδικά και ο άνθρωπος γενικά είναι ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΑΝΔΡΑΠΟΔΟ.
Τι σημαίνει αυτό και προς ποιόν εμπεριέχει μομφή ;
Η μομφή ( και συνεπώς και η ευθύνη ) απευθύνεται σε πολύ περισσότερους παράγοντες από ό,τι διαφαίνεται και ΔΕΝ είναι αποκλειστικά και μόνο ευθύνη του ίδιου του πολίτη και ανθρώπου όπως γενικά διδάσκεται από την αρχή της κοινωνικοποίησης του ατόμου.
Αόρατες αλλά πολύ ισχυρές δυνάμεις χειρισμού σε προσωπικό, διαπροσωπικό και κοινωνικό επίπεδο δημιουργούν ένα αδιαπέραστο γκρί τοπίο στο οποίο όλοι φταίνε άρα κανείς.
Αλλά πρίν αναλύσουμε την απόδοση ευθυνών και την συστηματική θόλωση της αντιλήψεως κάθε ευσυνείδητου ατόμου σχετικά με την διαδικασία δράσης – αντίδρασης που διέπει την καθημερινή μας ζωή πρέπει να ορίσουμε τι είναι πραγματικά το Ελεύθερο Ανδράποδο.
Ο ορισμός του ελεύθερου ανθρώπου είναι ως εξής : «
α) ο απηλλαγμένος παντός εξαναγκασμού, πιέσεως, περιορισμού ή εμποδίου, ανεξάρτητος .
β) ο μη υπόδουλος εθνικώς ή πολιτικώς, μη υποτελής.
γ) ο ανεμπόδιστος, άφοβος και ανεπηρέαστος άνθρωπος.
δ) ο έχων ελευθερίαν δράσεως ο έχων αδεσμεύτους τας χείρας, ο έχων ελευθέρας τας χείρας, ο μη έχων δεσμά. » [1]
Αντίθετα ο ορισμός του ανδραπόδου είναι ως εξής :
«
α) δούλος ( άνθρωπος στερηθείς της προσωπικής του ελευθερίας, ο μη έχων ανεξαρτησίαν, ο υποτεταγμένος είς τι πάθος ), δουλοπρεπής
β) υπηρέτης, υποτελής. » [2]
Πώς λοιπόν ορίζεται το Ελεύθερο Ανδράποδο ;
Ορίζεται ως ο άνθρωπος ο οποίος θεωρητικά είναι ελεύθερος να πράξει κατά βούληση και να σκεφτεί χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς τι θέλει να είναι και πώς θέλει να συμπεριφέρεται. Αυτός ο άνθρωπος πραγματικά πιστεύει ότι όντως είναι ελεύθερος και πράττει κατά βούληση και σκέφτεται χωρίς πιέσεις και εκβιασμούς αλλά μέσα στα πλαίσια της « λογικής» .
Το Ελεύθερο Ανδράποδο πολλές φορές αναχαιτίζεται από παραινέσεις και εκβιασμούς του τύπου :
« αυτό δεν είναι λογικό»,
« αυτό δεν γίνεται»,
« τι θα πεί ο κόσμος»,
« πώς θα το πάρει ο________»,
« σκέφτεσαι μόνο τον εαυτό σου»,
« είσαι σκληρός»,
« δεν θα πεις εσύ / υποδείξεις εσύ πώς είναι το σωστό»,
« χρειάζεσαι ποιμένα / αρχηγό / ηγέτη»,
« δεν μπορείς να αποφασίσεις για τον εαυτό σου»,
« κανείς δεν θα σου δώσει σημασία ακόμα και αν τολμήσεις να μιλήσεις»,
« άσε να το κάνει κάποιος άλλος»,
« έτσι κάνουν όλοι / αυτό έτσι γίνεται / είναι / αυτό δεν αλλάζει»,
κλπ.
Όταν λοιπόν φτάνει στα όρια της αποδεκτής ελεύθερης συμπεριφοράς μπαίνουνε οι αλυσίδες του κοινωνικού εκβιασμού και φεύγει η «ελευθερία» και μένει το ανδράποδο το οποίο υπακούει σε κανόνες και διαταγές λόγω του φόβου και του συναισθηματικού αλλά και ουσιαστικού εκβιασμού που του γίνεται.
Στην κοινωνία μας τα Ελεύθερα Ανδράποδα είναι τόσο ελεύθερα όσο και τα ψάρια σε ένα ενυδρείο με τεχνητό φόντο του ωκεανού : μπορούν να παν οπουδήποτε μέσα από τα γυάλινα όρια και μπορούν να δουν τον εικονικό ωκεανό αλλά δεν τους επιτρέπεται ποτέ να τον βιώσουν…
… ποτέ ; όχι ποτέ. Μια μικρή ομάδα από Ελεύθερα Ανδράποδα έχουν κατορθώσει να ξεφύγουν από το ενυδρείο τους, να γίνουν Ελεύθεροι Άνθρωποι και από τότε συνεχίζουν και αντιστέκονται στις προσπάθειες να τους αναγκάσουν να επιστρέψουν « στην θέση τους».
Η διαδικασία είναι απλή αλλά όχι εύκολη, εκτός εάν είμαστε αποφασισμένοι να την ακολουθήσουμε. Σε αυτήν την περίπτωση είναι όχι μόνο απλή, ξεκάθαρη και βατή αλλά και πολύ συναρπαστική.
Και πώς κάνουμε το πρώτο βήμα ;
Πρίν κάνουμε ο,τιδήποτε και αποφασίσουμε ο,τιδήποτε μαθαίνουμε ποιο είναι το πραγματικό τοπίο και οι πραγματικές συνθήκες στις οποίες ζούμε καθημερινά.
Βλέπουμε ποιος ευθύνεται για τι.
Συνειδητοποιούμε την πραγματική δύναμη που όλοι ανεξαιρέτως έχουμε και εξασκούμε καθημερινά. Απλώς σκεφτείτε ως απόδειξη ότι κανένας δεν ασχολείται ή ενδιαφέρεται να ελέγξει, επηρεάσει και υποδουλώσει ένα ασθενές και γενικά αδύναμο όν. Αντιθέτως, ένας καλός δούλος / υπάλληλος / υφιστάμενος / υπήκοος πρέπει να είναι τετράγερος και πολλών και ιδιαιτέρων ικανοτήτων για να είναι χρήσιμος ενώ οι ασθενείς και αδύναμοι εκτελούνται ή αφήνονται να πεθάνουν καθότι είναι άχρηστοι.
Σε ποιόν ;
Αυτό είναι κάτι που θα αρχίσουμε να το εξερευνούμε στο επόμενο άρθρο.
Σας έχει ποτέ δοθεί αυτή η αίσθηση ; Στείλτε μου e-mail με την περιγραφή του συναισθήματος και της κατάστασης που το προκάλεσε και θα το αναλύσουμε είτε εδώ είτε κατ’ ιδίαν εάν προτιμάτε.
No comments:
Post a Comment