ΠΕΡΙ ΟΙΚΟΥ, ΔΗΜΟΥ ΚΑΙ ΑΡΜΟΣΤΩΝ ΑΥΤΩΝ (2o Μέρος)

( έκτακτο άρθρο, μέρος 2ο )

Στο προηγούμενο μέρος του έκτακτου αυτού άρθρου θέσαμε τις βασικές αρχές και τρόπο αντιμετώπισης που πρέπει να κατέχει ένας πολίτης όχι τόσο για να είναι ορθός πολίτης ή κάποια τέτοια φιλοσοφική νουθεσία αλλά για να μπορέσει να προστατευτεί από τις ζωτικότατης και άμεσης σημασίας απειλές και κινδύνους της καθημερινής ζωής μέσα στο σχήμα αυτό που ονομάζουμε ‘ πολιτεία ’. Όπως και σε κάθε διαδικασία εκμάθησης και μάθησης, μετά από την επεξήγηση της λογικής και των βασικών αρχών, απαραίτητη είναι η πρακτική εφαρμογή των ώστε να καταλάβουμε και να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν μιλάμε για κάτι θεωρητικό και άπιαστο ή ουτοπικό αλλά για την καθεαυτό ουσιώδη διαδικασία στην οποία χρωστάμε την ύπαρξη μας αυτή τη στιγμή σε ένα κράτος νόμου το οποίο το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να το εφαρμόσουμε εμπράκτως και όχι να το παραμερίζουμε λόγω φόβου ή χειραγώγησης. Αυτή η ουσιώδης διαδικασία που περιγράψαμε στο 1ο μέρος χάρισε στην ανθρωπότητα έννοιες όπως ‘ Ανθρώπινα Δικαιώματα’, ‘ Δωρεάν Παιδεία’, ‘ Κράτος Πρόνοιας’, ‘ Κοινωνική Ασφάλιση’, ‘ Ελευθερία Σκέψης και Λόγου’, ‘ Αυτοδιάθεση’, ‘Ισότητα’ , ‘ Δικαίωμα Ψήφου’, ‘ Συνταγματικό Πολίτευμα’.

Κάθε μία από αυτές τις έννοιες και τις εφαρμογές που προήλθαν από αυτές είναι αποτέλεσμα της στάσης, άποψης και ενεργειών ατόμων και αργότερα ομάδων οι οποίοι ακολούθησαν πιστά τον Δεκάλογο του πρώτου μέρους. Αυτό το συνάγουμε πολύ εύκολα με μία απλή επισκόπηση των πράξεων τους και ανάγνωση των γραπτών τους εάν αυτά υπάρχουν. Πολύ σημαντικό είναι να έχουμε υπ’ όψη μας ότι πρίν την εγκαθίδρυση των εννοιών που αναφέραμε η κοινωνική κατάσταση ήταν ακραία, αδυσώπητη και άκρως απαγορευτική και εκφοβιστική προς στοιχεία που εναντιωνόταν και ακολουθούσαν τον Δεκάλογο χειρότερα από την κατάσταση που επικρατεί σήμερα. Παρ’ όλα αυτά απλοί, καθημερινοί άνθρωποι οι οποίοι έζησαν αρκετές δεκαετίες στην σκοταδιστική κατάσταση πρίν την εγκαθίδρυση των εννοιών που αναφέραμε, αποφάσισαν ότι οι συνθήκες της καθημερινής τους ζωής ήταν απαράδεκτες και ενάντια στον νόμο της Φύσης και του Θεού και ως εκ τούτου ήταν υποχρεωμένοι να λάβουν μέτρα ώστε να τις αντικαταστήσουν με φυσιολογικές και θεάρεστες.

Το πιο σημαντικό από όλα που θα πρέπει να κρατήσουμε στην συνείδηση μας είναι ότι οι δυνάστες αυτοί με το δικαίωμα ζωής και θανάτου επί των ανθρώπων αυτών, της ατιμωρησίας και της υπεροχής τεχνολογίας όχι μόνο δεν μπόρεσαν να καταπνίξουν τους ανθρώπους αυτούς που ακολουθούσαν τον Δεκάλογο αλλά τράπηκαν σε φυγή και εξαναγκάστηκαν να μεταμφιεστούν και να κρυφτούν για να γίνουν όσο το δυνατόν αόρατοι ώστε να ξεφύγουν από την προσοχή των ανθρώπων που τους απέσπασαν τις εξουσίες που είχαν σφετεριστεί και να χρησιμοποιήσουν χρόνο και χειραγώγηση για να τις πάρουν πίσω κοροϊδεύοντας πίσω από μάσκες.


Εάν κάνουμε μία επισκόπηση της Παγκοσμίου Ιστορίας από το 1890 και μετά μέχρι σήμερα θα δούμε ακριβώς αυτή την πορεία της διαδικασίας :

Στάδιο 1ο : Άνθρωποι ακολουθούν τον Δεκάλογο, εκτιμούν τις καταστάσεις γύρω τους και αποφασίζουν να επιτύχουν συγκεκριμένους στόχους προς την επαναφορά της τάξης σύμφωνα με την Φύση και / ή τον Θεό ( όπως παρουσιάζεται μέσα από τις γραφές και όχι κατοπινές ερμηνείες, επεξηγήσεις, αναλύσεις και αποφάσεις από σύνολο επισκόπων και άλλων εκκλησιαστικών φορέων ).

Στάδιο 2ο : Οι άνθρωποι ακολουθούν μεθοδολογίες οι οποίες είναι άκρως αποτελεσματικές και επίσης εκφράζουν τον βαθμό της απόφασης τους να επαναφέρουν την τάξη χωρίς φόβο ή υποχώρηση στους λεονταρισμούς και απειλές και πράξεις των αντιπάλων που επιζητούν να διατηρήσουν την κατάσταση που υπάρχει.

Στάδιο 3ο : Οι άνθρωποι επιτυγχάνουν τους στόχους οι οποίοι έχουν προέλθει από τον Δεκάλογο και την εκτίμηση των καταστάσεων, με την εγκαθίδρυση των αρχών και εννοιών καθώς και νόμων οι οποίοι περιχαρακώνουν τα κεκτημένα τους.

Στάδιο 4ο : Οι αντίπαλοι που έχασαν τις εξουσίες που καταχρόνταν και τα προνόμια από τα οποία ζούσαν παρασιτικά διάγουν σε άκρα μυστικότητα και αφήνουν περίοδο ύφεσης κατά την διάρκεια της οποίας ισχύουν και ακολουθούνται οι νόμοι και τα δικαιώματα που επετεύχθησαν στο 3ο Στάδιο, έτσι ώστε η επιφυλακή των ανθρώπων να πέσει με ένα αίσθημα ασφάλειας και μη ανάγκης ελέγχου και περιχαράκωσης των κεκτημένων τους.

Στάδιο 5ο : Πολύ σταδιακά και ενόσω τα κεκτημένα δεν φυλάττονται πλέον οι αντίπαλοι αυτοί παρεισφρύουν σε θέσεις ισχύος, διαδικαστικές, ευθυνών μέσω αντιπροσώπων τους οποίους χρηματίζουν και οι οποίοι είναι προδοτικοί και ενάντια στους ανθρώπους και τα κεκτημένα τους αλλά παρουσιάζονται δημαγωγικά ως υπερασπιστές και προστάτες του λαού και των κεκτημένων του. Όντας στις θέσεις αυτές αρχίζουν να τις διαβρώνουν σταδιακά και να αποπροσανατολίζουν τον λαό από τις ιδέες, τους στόχους και τον Δεκάλογο που του χάρισε την εξουσία που κατέχει και που του εξασφαλίζει την αύξηση της ευημερίας και της ελευθερίας του με την εισαγωγή κατασκευασμένων αναγκών οι οποίες παρουσιάζονται ως προοδευτικές καθώς και αβάσιμες και παράλογες απειλές χωρίς αντίκρισμα ( π.χ. ‘ θα χαρακτηριστούμε κατώτεροι από τους άλλους’, άσχετα εάν είμαστε στην πραγματικότητα ή διάγουμε με καλύτερη ποιότητα ζωής από τους ‘ άλλους’ ).

Στάδιο 6ο : Επαναφέρεται δριμύτερη και άμεσα με καταιγιστικές ολοκληρωτικές και ταπεινωτικές αλλαγές στην νομοθεσία, τους θεσμούς και τις κοινωνικές τάξεις η κατάσταση που επικρατούσε πρίν το 1ο Στάδιο , αυτή τη φορά με προβολή των αξιών οι οποίες κατακτήθηκαν και εγκαθιδρύθηκαν στο 2ο Στάδιο ως ‘ ιερές’ και ως εκ τούτου απαξιωμένες αφού δεν έχουν καμία επίδραση ούτε και νόημα στον λαό ο οποίος στενάζει πεπεισμένος ότι είναι αδύναμος και μόνος και ανίσχυρος. Δηλαδή, προβάλλεται η Ελευθερία ως ιερότατη και ανώτατη αρχή και κίνητρο του κράτους / υπερδύναμης των Η.Π.Α. αλλά στο όνομα της Ελευθερίας και για την επιβολή αυτής υπάρχει λογοκρισία εντός και εκτός της χώρας, μη υπακοή στην επιθυμία του Αμερικανικού Λαού σε θέματα ζωής και θανάτου ( όπως η παύση του πολέμου στο Ιράκ και η επιστροφή των στρατευμάτων στην χώρα τους ), η ολοκληρωτική διεθνής συμπεριφορά που πολλές φορές εκφράζεται με εισβολή σε ξένες χώρες είτε με αυθαίρετες διαταγές διπλωματικές ανάμικτες με απειλές για τα εσωτερικά ζητήματα κάθε χώρας για τα οποία δεν τους πέφτει κανένας λόγος, είτε με ατόφια πολεμική σύρραξη και αιματοχυσία αμάχου πληθυσμού. Όλα αυτά είναι πράξεις ολοκληρωτισμού και σκοταδισμού αλλά παρουσιάζονται ως εκφράσεις της έννοιας της Ελευθερίας καθιστώντας την από γελοία έως μισητή. Με τον τρόπο αυτό αφοπλίζεται ο λαός από τα όπλα του αφού χειραγωγείται και διδάσκεται να τα μισεί και να τα αποστρέφεται. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της Ελλάδος είναι οι έννοιες ‘ Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία’ που έχουν συνδυαστεί με ‘αναρχικούς’ / ΄κομμουνιστές’ και το ‘ Ελλάς, Ελλήνων, Χριστιανών’ που έχει συνδυαστεί με χούντα, δικτατορία, απολυταρχισμό, γελοιότητα, απανθρωπιά, εξορία και ξύλο.

Εάν παρατηρήσουμε αυτά τα δύο σλόγκαν, αναλύοντας ουσιαστικά τις έννοιες που προωθούν και προβάλλουν θα δούμε ότι εμπεριέχουν το κράτος πρόνοιας, την κριτική σκέψη, την έννοια του ‘ ανήκειν’, το υγιές σύστημα μέτρων και σταθμών όσον αφορά την ηθική και καθημερινή αντιμετώπιση του πλησίον καθώς και το καθημερινό Ελληνικό life style το οποίο προάσπιζε την σωματική και πνευματική υγεία του ανθρώπου που πρέπει να προσαρμοστεί στις καθημερινές συνθήκες της τοποθεσίας της χώρας επί της γής καθώς και την εξασφάλιση επιβίωσης του λαού δια μέσω των αιώνων ακόμα και υπό το κράτος κατοχής άλλων εθών και κουλτουρών όπως αποδείχθηκε ιστορικά με την Τουρκοκρατία και την Γερμανική κατοχή.

Με την προπαγάνδα και τις κοινωνικές αναταραχές οι οποίες συνδύασαν εσκεμμένα τα σλόγκαν αυτά με ότι πιο ακραία αντίθετο στο οποίο ο Έλληνας επαναστατεί ( χωρίς να επιτρέπει την ανάλυση του τι πρεσβεύουν και από τι προστατεύουν όλες αυτές οι έννοιες ) ο Ελληνικός λαός ληστεύθηκε από τα όπλα τα οποία τον βοήθησαν να επιβιώσει ανά τους αιώνες και αν διατηρήσει το φωτεινό πνεύμα το οποίο κληρονόμησε από την αρχαιότητα και το οποίο προωθεί και προωθούσε την Ελεύθερη Σκέψη με στόχο την ευημερία και ευτυχία του ανθρώπου.


Συνάμα, ο Έλληνας υπέστη πολιτιστικό βιασμό από άλλους φερόμενους ως Έλληνες οι οποίοι όμως ήταν και είναι ενάντιοι και εξυπηρετούν αυτούς που οι Έλληνες ανέκαθεν αποτινάσσουν και αποτίναζαν : προπαγάνδα σε μορφή βιβλίων, ρεπορτάζ, κ.ά. όπως το ‘ Η δυστυχία του να είσαι Έλληνας’ του Ν. Δήμου ή το τραγούδι ‘ Κωλοέλληνες’ του Δ. Σαββόπουλου και προσθήκες στο καθημερινό λεξιλόγιο λέξεων όπως ‘ Ελληνάρας’ το οποίο είναι συνώνυμο με ένα κακότροπο, υποανάπτυκτο και εκχυδαϊσμένο άτομο το οποίο είναι κακεντρεχές και κουτοπόνηρο, διδάσκουν στον Έλληνα και τον χειραγωγούν να μισεί και να ντρέπεται για τον εαυτό του και το όνομα και την ταυτότητα του και ο,τιδήποτε έχει σχέση με αυτό, δηλαδή με όλο τον πλούτο της φιλοσοφίας και διανόησης που τον κράτησε Ελεύθερο και Αδιάφθορο επί χιλιετηρίδες. Ψάχνει λοιπόν για άλλη ταυτότητα για την οποία να μην ντρέπεται και αγκιστρώνεται από αυτήν που του ‘πλασάρουν’ με επιχειρήματα όπως ‘ έτσι κάνουν οι προηγμένοι’, ‘έτσι κάνουν οι Ευρωπαίοι’, ‘ έτσι θα είσαι in και δεν θα είσαι οπισθοδρομικός’.

Σήμερα εν έτει 2008 η κοινωνία παγκοσμίως και διεθνώς βρίσκεται στο 6ο Στάδιο και ραγδαία επανέρχονται όχι μόνο οι ολοκληρωτικές καταστάσεις και πολιτεύματα ( απαξιώνοντας την έννοια της Δημοκρατίας και του Φιλελευθερισμού ) αλλά και στο επίπεδο της διανόησης με την υπερπληθώρα και εισαγωγή σκοταδιστικών εθίμων και δοξασιών όπως καταφυγή σε μέντιουμ και αστρολόγους, πίστη σε δοξασίες και υπερφυσικά όντα όπως δαιμόνια, βρυκόλακες και φαντάσματα, εφαρμογή μαύρης μαγείας και βουντού ( όπως προβάλλεται μέσα από τα ΜΜΕ και όχι την ατόφια φιλοσοφία της συγκεκριμένης θρησκείας ) και πλήθους άλλων μοιρολατρικών πράξεων και φιλοσοφιών που προωθούν τον φόβο και την απελπισία λόγω της αίσθησης της ελλείψεως ελέγχου στα δικά μας χέρια ( internal versus external locus of control ).

Σήμερα εν έτει 2008 έχουμε μόλις μπεί σε διαδικασία οικονομικού ‘κράχ’ που εξαφανίζει την μεσαία κοινωνική τάξη ώστε να υπάρχει μόνο ‘αριστοκρατία’ και ‘ χαμηλή εργατική τάξη’ ( lumpenproletariat) όπως στην εποχή πρίν τον Διαφωτισμό και παλαιότερα. Αυτό το ‘κράχ’ το οποίο διεθνώς καταστρέφει ζωές και οικογένειες και με μία κίνηση εξουδετερώνει τους αγώνες γενεών είναι επίκτητο και κατασκευασμένο ακριβώς όπως έχουμε περιγράψει για το 6ο Στάδιο αφού δεν προέρχεται από τον νόμο ‘προσφοράς και ζήτησης’ της οικονομίας ( δηλαδή, έλλειψη συνεπάγεται αύξηση των τιμών, πλεόνασμα συνεπάγεται μείωση των τιμών). Με την σημερινή τεχνολογία αλλά και με βάση τα αποθέματα ενέργειας του πλανήτη υπάρχει υπερπλεόνασμα στα τρόφιμα και στις υπηρεσίες ( όπως φαίνεται από τον βαθμό ανεργίας εξειδικευμένων επαγγελματιών καθώς και τις τεράστιες ποσότητες τροφίμων οι οποίες αν και κατάλληλες προς κατανάλωση καταστρέφονται και δεν διατίθονται στην αγορά ) το οποίο υπερκαλύπτει την ζήτηση και συνεπώς θα έπρεπε να υπάρχει πτώση των τιμών.

Παρ’ όλο που ακόμα και επισήμως ανακοινώνεται ότι ο λόγος της ακρίβειας δεν είναι η προσφορά και η ζήτηση αλλά η κερδοσκοπία ( όχι σαφέστατα των απλών εμπόρων ή παραγωγών αλλά όλων των υπολοίπων παρασιτικών παραγόντων της αγοράς / κοινωνίας ), άτομα όπως ο Κ. Καραμανλής και οι ομοϊδεάτες / συνάδελφοι του στην Ευρωπαϊκή Ένωση ισχυρίζονται και διακηρύσσουν ότι δεν υπάρχουν «μαγικές λύσεις» στο πρόβλημα της ακρίβειας. Αν εφαρμόσουμε στην διαδικασία εκτίμησης μας τις αρχές της κριτικής σκέψης και τον Δεκάλογο που αναφέραμε στο 1ο μέρος θα βγάλουμε έκτακτα το συμπέρασμα ότι τα άτομα που αναρριχήθηκαν ή επεβλήθησαν με ειδικές πανάκριβες εκλογικές καμπάνιες καθώς και αδιαφανείς διαδικασίες εκλογής, χρηματοδοτημένες ( sponsored ) φανερά ή κρυφά από ιδιώτες οι οποίοι κρύβονται πίσω από Ανώνυμες Εταιρείες είναι ανίκανα, άπειρα ως προς την διαχείριση πόρων και ανελεύθερα αφού χρηματοδοτούνται και εξαρτούνται από τους σπόνσορες τους και συνεπώς με κάθε συμφέρον να αντιπροσωπεύσουν επάξια τον κάθε επιχειρηματία / προσωπικότητα που τους έχει αναλάβει.

Αυτό το οποίο πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ξανά όπως οι πρόγονοι μας του 1ου Σταδίου είναι ότι δεν χρειαζόμαστε ούτε θέλουμε μαγικές λύσεις, αφού τα προβλήματα αυτά δεν προήλθαν « μαγικά» και ως κεραυνός εν αιθρία. Όπως σε κάθε επιχείρηση ή νοικοκυριό ( που σύμφωνα με την λογική της ‘μπάμπουσκας’ την οποία ακολουθούμε είναι μία μικρογραφία ενός κράτους με τον επιχειρηματία ή την νοικοκυρά στην θέση του πρωθυπουργού, όμως με περισσότερες δυσκολίες από ότι ο πραγματικός πρωθυπουργός ο οποίος έχει την ευχέρεια να διαμορφώνει τις συνθήκες και τους πόρους όπως θέλει ο ίδιος εντός του κράτους ) έτσι και σε ένα κράτος τα προβλήματα μπορούν να λυθούν άμεσα ( εντός εβδομάδων ) και να διατηρηθούν λυμένα προς όφελος του κάθε ατόμου ‘ και σε ρέγουλα’, φυσικά με την απαραίτητη προϋπόθεση ότι ο στόχος των ανθρώπων που αναλαμβάνουν τα ινία του κράτους έχουν στόχο πράγματι αυτό και όχι να μεταβάλλουν το κράτος σε μία συσκευή παραγωγής χλιδής για λίγους.


Στο επόμενο μας άρθρο θα δείξουμε του λόγου το αληθές με το να ξεκινήσουμε να περιγράφουμε την μεθοδολογία της σωστής διακυβέρνησης που θα λύσει όλα τα παραπάνω χωρίς την παραμικρή στέρηση σε επίπεδο μεσαίας και ανωτέρας μεσαίας κοινωνικής τάξης, που είναι και το βέλτιστο επίπεδο διαβίωσης για κάθε φυσιολογικό άτομο ασχέτως επαγγέλματος ( από αγρότης έως γιατρός και από βιοτέχνης έως καθηγητής ).