tag:blogger.com,1999:blog-8171490167776301194.post2085909136555838940..comments2008-07-15T09:18:16.650-07:00Comments on Stigmata in Greek: Οικιακή ΟικονομίαOlga G. Yeritsidouhttp://www.blogger.com/profile/02686517220881634448noreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-8171490167776301194.post-897387136197804392008-07-15T09:18:00.000-07:002008-07-15T09:18:00.000-07:00Αγαπητή Όλγα:Αντί άλλης τοποθετήσεως και σχολιασμο...Αγαπητή Όλγα:<BR/><BR/>Αντί άλλης τοποθετήσεως και σχολιασμού στο τελευταίο σου άρθρο, παραπέμπω στην χθεσινή "Καθημερινή" και στο άρθρο με τίτλο "Κάτι τρέχει με...τα Ψάρια". Το άρθρο αναλύει τούς λόγους γιατί οι αριθμοί των διαφόρων εμπορικών ειδών ψαριών μειώνονται από ελλειπή εφαρμογή ήδη ψηφισμένων νόμων γιά την προστασία των λεγομένων "ποσειδωνίων λειβαδιών" στο Αιγαίο, νόμους που οι λίγοι αλλά ισχυροί ιδιοκτήτες μηχανότρατων καταπατούν συνεχώς. Το αποτέλεσμα είναι μία κατακόρυφη πτώση του αριθμού αλιευμάτων και βέβαια η βαθειά κρίση που βιώνουν όλοι ανεξαιρέτως οι "μικρότεροι" ψαράδες.<BR/> Το θέμα δεν θα ήταν και τόσο αξιοπρόσεκτο και θα το προσέθετε κανείς εύκολα σε όλα τα άλλα κακώς κείμενα από εγκλήματική αμέλεια καί ανικανότητα των υπευθύνων πού έχουν βεβαίως πολλαπλές συνέπειες καί όχι μόνο οικονομικές στίς ζωές όλων μας γενικά καί σε συγκεκριμένες πληθυσμιακές ομάδες ειδικώτερα. Το θέμα αποκτά όμως άμεσο ενδιαφέρον διότι στο ίδιο άρθρο περιγράφεται η πολύ πετυχημένη προσπάθεια των ίδιων των ψαράδων της Καλύμνου να φροντίσουν οι ίδιοι τα συμφέροντά τους ώστε να προστατεύσουν το βιός τους. Συγκεκριμένα, οι ίδιοι αποφάσισαν να εφαρμόσουν ("δια ροπάλου" λέει χαρακτηριστικά το άρθρο)απόλυτη παύση της αλιείας κατά τούς μήνες Απρίλη καί Μάϊο ὠστε να δώσουν ευκαιρία στα ψάρια να γεννήσουν. Επίσης δημιούργησαν μόνοι τους ρίχνοντας στη θάλασσα τίς κατάλληλες πέτρες ένα δικό τους πάρκο αναπαραγωγής σε έκταση 15 τετραγωνικών χιλιομέτρων, μιά τεχνητή "τραγάνα" που θά επιτρέπει στα ψάρια να αναπαράγωνται και να ζούν χωρίς να κινδυνεύει ο γόνος τους να γίνει "μαριδάκι" στις ταβέρνες. Τέλος, οι ίδιοι συμφώνησαν καί θέσπισαν μηχανισμούς ενδοελέγχου (να ελέγχονται ανάμεσά τους γιά τυχόν παρασπονδίες) ώστε το "μάτι" των διχτυών τους να είναι δύο χιλιοστά μεγαλύτερο από τό επίσημα θεσπισμένο από τό κράτος όριο ὠστε να διασφαλίζουν ότι μόνο ενήλικα ψάρια θα αλιεύονται. Οι ίδιοι επίσης περιπολούν τίς θάλασσες τους. Το απότελεσμα είναι θεαματικά θετικό: Στέλνουν στην Αθήνα εκατοντάδες τόνους καθημερινά και φυσικά οι εκεί ψαράδες δεν αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα. <BR/> Μπορείτε να σκεφθείτε λοιπόν τί θα είχε συμβεί εάν όλοι είχαν αφεθεί στην (κακή) τους μοίρα, ή στην φροντίδα του (στην καλύτερη περίπτωση απόντος) κράτους; Το παράδειγμα είναι (1) πρόσφατο καί καθαρά Ελληνικής εμπειρίας, (2) αντανακλά πλήρως ό,τι λες περί εφαρμογής της κοινής λογικής, (3)δείχνει πράγματι τί μπορεί να κατορθωθεί εάν κανείς πιστέψει οτι μπορεί και έχει το δικαίωμα να επέμβει στο μέλλον του καί (4) ότι δεν χρειάζονται βεβαίως ειδικές γνώσεις (στην περίπτωση των ψαράδων, μετρήσεις από ινστιτούτα, πολλή ακαδημαϊκἠ φιλοσοφία καί σκέψη καί σχολιασμό σε ανοιχτά παράθυρα) προκειμένου να πράξει κανείς ό,τι πρέπει για να προασπίσει το βιός του. Με άλλα λόγια, το παράδειγμα υπογραμμίζει περίτρανα ό,τι έχεις γράψει. Οτιδήποτε άλλο σχόλιο περιττεύει.Michael Tzanakishttps://www.blogger.com/profile/16175543907290881462noreply@blogger.com